Ὅταν κατέβουμε τὴ σκάλα τί θὰ ποῦμε

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/kwstas_karywtakhs/index.htm

Ὅταν κατέβουμε τὴ σκάλα τί θὰ ποῦμε
στοὺς ἴσκιους ποὺ θὰ μᾶς ὑποδεχτοῦνε,
αὐστηροί, γνώριμοι, ἀόριστοι φίλοι,
μ᾿ ἕνα χαμόγελο στ᾿ ἀνύπαρκτά τους χείλη;

Τουλάχιστον δωπέρα εἴμαστε μόνοι.
Περνάει ἡ μέρα μας, ἡ ἄλλη ξημερώνει,
καὶ μὲς στὰ μάτια μας διατηροῦμε ἀκόμα
κάτι ποὺ δίνει στὸ πρᾶγμα χρῶμα.

Ἀλλὰ ἐκεῖ κάτου τί νὰ ποῦμε, ποῦ νὰ πᾶμε;
Ἀναγκαστικὰ ἕνας τὸν ἄλλον θὰ κοιτᾶμε,
μὲ κομμένα τὰ χέρια στοὺς ἀγκῶνες,
ἀσάλευτοι σὰν πρόσωπα σὲ εἰκόνες.

Ἂν ἔρθη κανεὶς τὴν πλάκα μας νὰ χτυπήση,
θὰ φαντάζεται πὼς ἔχουμε ζήσει.
Ἂν πάρη ἕνα τριαντάφυλλο ἢ ἀφίση χάμου,
τὸ τριαντάφυλλο θά ῾ναι τῆς ἄμμου.

Κι ἂν ποτὲ στὰ νύχια μας ἀνασηκωθοῦμε,
τὶς βίλλες τοῦ Posillipo θὰ ἰδοῦμε,
Κύριε, Κύριε, καὶ τὸ τερραὶν τοῦ Παραδείσου
ὅπου θὰ παίζουν cricket οἱ ὀπαδοί σου.—

Κ.Καρυωτάκης