Δὲν ἠμπορῶ νὰ γράφω πιὰ

http://www.myriobiblos.gr/greekliterature/amonahos_3.html

Δὲν ἠμπορῶ νὰ γράφω πιὰ
στημένα ρήματα
τὶς λέξεις νὰ μετράω σὰν φλουριά
ἑνὸς ἐμπορίου ποὺ ξεπουλήθηκε.
Μ’ ἀρέσει ὁ ποταμὸς
Ποὺ ξεπηδᾶ ἀπὸ τὸ στῆθος
δίχως σχήματα κι ἀναστολὲς
συμβολισμοὺς καὶ σοβαρότητα σαθρή.
Ἀγάπησα τὸν κάμπο καὶ τὴ θάλασσα
καὶ τοῦ κλουβιοῦ ἡ μπόχα μὲ ἀπόκαμε.
Ψυχή μου Σαμαρείτισσα.
Τὸν Κύριό σου δὲ θυμᾶσαι
Ποῦ ἀπάτησες.
Χωράφι τῆς ψυχῆς μου
πού 'γινες δρόμος τῆς βιοτῆς.
Πατήθηκε τοῦ ἀγαπητοῦ ὁ σπόρος
καὶ μπήχτηκε στὸ στῆθος μου.
Μὲ καίει ὅλη νύχτα
ποὺ πλάγιασα ἀμετανόητος.
Σιμὰ ἡ αὐγὴ κι ἀνάξιος νὰ μεταλάβω.

Μοναχός Ἀμόναχος

Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Ψυχή μου», ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 1993.