Το πρόσωπό σου βλέπω
σε άλλα πρόσωπα.
Εσύ η αθώωση
κι η καταδικαστική
ετυμηγορία
που περιμένω να ακούσω.
Άρχισε πάλι να ψιχαλίζει...
Το άρωμα της βροχής
το δικό σου μου φέρνει στον νου.
Ανοίγω τα χέρια μου σαν φτερά
μόνο και μόνο για να με ειρωνευτεί
κράζοντας μια περαστική κουρούνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου