Μου ζήτησες να πιάσω
κάποτε το φεγγάρι
στη λίμνη σαν να ήτανε
το κοιμισμένο ψάρι
**
Δίχτυ δε βρήκα πρόχειρο
και πήρα ένα φτυάρι
που τ' άφησε ο προπάππους μου
απάνω στο πατάρι
**
Τη σελήνη έριξα
την έβαλα σε πιθάρι
που κάποτε εκεί έκρυβε
η γιαγιά μου το κριθάρι
**
Γιατί το έκρυβε εκεί
και όχι σε συρτάρι
ποτέ μου δε κατάλαβα
μιας κι είμαι και μουλάρι
**
Σε πήγα βόλτα ρομαντίκ
σε μακρινό νταμάρι
εκεί που στόλισα πιο πριν
το έρμο το φεγγάρι
**
Μα μόλις το δες γέλασες
κι είπες πως είμ' γομάρι
τούτο φως δεν έβγαζε
ήταν απλό στουρνάρι
**
Και τότε φώτισε ο ουρανός
και λάλησε πετινάρι
μονάχο μου με άφησες
σαν άδειο κουκουνάρι

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου