Επίκληση

Μήνες σιωπής και ξάφνου

ταράσσεται το σκοτάδι

Ο κύκλος πια τρέμει 

στη πνοή  σου

"Πόσο καλά με ξέρεις"

ασώματη, αερική, ακούω τη φωνή σου

Λιγότερο απ' όσο θα 'θελα

περισσότερο απ' όσο θα 'πρεπε

Αφήνω την ομίχλη φωτός

ήσυχα να αποχωρήσει

αφήνοντας την ασφάλεια 

της αιωνιότητας να με περιβάλλει