Ξεκίνησε σαν μια ακόμη από εκείνες τις καταραμένες Δευτέρες. Το ξυπνητήρι ούρλιαζε σαν ενοχλητική πεθερά κι εγώ του έδωσα μία για να κλείσει, το έριξα κάτω κι έσπασε. Τα πρώτα αχρείαστα έξοδα της εβδομάδας πριν καν σηκωθώ από το κρεβάτι. Με τα χίλια ζόρια σηκώθηκα, φόρεσα τις παντόφλες μου και μέσα στο σκοτάδι και το κρύο, σκουντουφλώντας πάνω σε μικροέπιπλα, πεταμένα στο πάτωμα βιβλία και ένα ζευγάρι γαλότσες που δε θυμόμουν καν ότι είχα, έφτασα στο μπάνιο. Στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη του νιπτήρα για να πλυθώ και τότε το είδα! Ή μάλλον τότε δεν το είδα!! Με δύο θαυμαστικά, για να φανεί μεγαλύτερη η έκπληξή μου. Στον καθρέφτη έβλεπα τα πλακάκια του τοίχου πίσω μου αλλά δεν υπήρχα πουθενά εγώ! Έλειπε το είδωλό μου. Το οποίο θεωρούσα και είδωλο γενικώς. Αρχικά σκέφτηκα πως ακόμα δεν είχα ξυπνήσει καλά και έριξα κάμποσο παγωμένο νερό στα μούτρα μου τα οποία συνέχιζαν να μην εμφανίζονται στον καθρέφτη μου. Έπειτα τράβηξα μια δυνατή τσιμπιά στο ένα κωλομέρι μου μπας και ονειρευόμουν. Πόνεσα μεν, δεν ξύπνησα δε αφού ήμουν προφανώς ήδη ξύπνιος. Τότε συνειδητοποίησα πως υπήρχε φως στη κουζίνα αναμμένο. Έτρεξα προς τα εκεί, χωρίς δεύτερη σκέψη, και δεν μπορώ να περιγράψω την έκπληξή μου μόλις είδα...τον εαυτό μου να τρώει πρωινό! Μάλιστα μου είχε φτιάξει και καφέ...Κάθισα ήπια μια γουλιά, δε μ' άρεσε. Σηκώθηκα και έκανα να φύγω από τη κουζίνα. Κοντοστάθηκα και κοίταξα τον εαυτό μου άλλη μια φορά. Άλλον έναν τέτοιο καφέ να μου φτιάξεις και θα γυρίσεις πίσω από το τζάμι. Ετοιμάσου για τη δουλειά κι ελπίζω να τα πας καλύτερα απ' ό,τι μέχρι τώρα. Γύρισα πίσω στο κρεβάτι μου κι έπεσα για ύπνο. Κοίτα που αυτή Δευτέρα τελικά ήταν καλύτερη από τις άλλες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου