Ο Ρωμηός

Γ. Σουρής

https://edromos.gr/me-ochima-tin-poiisi-giorgos-soyris-1852-1919/

Στον καφενέ απ’ έξω μπέης ξαπλωμένος

του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,

και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,

κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.

………………………………..

Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω,

και στρίβω το μουστάκι μ’ αγέρωχο πολύ,

και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω

τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τον νουν στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο,

κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,

τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,

κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.

Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω,

απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου χτυπώ…

Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,

κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.

Στον καφετζή ξεσπάω… φωτιά κι εκείνος παίρνει.

Αμέσως άνω κάτω του κάνω τον μπουφέ,

τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,

και τέλος… δεν πληρώνω δεκάρα τον καφέ.