Στο βαγόνι του μετρό
τους καημούς μου να μετρώ
Της ζωής μου τα μαντάτα
μια χωριάτικη σαλάτα
Χώρια σου πώς θες να ζήσω
μου 'κανες πληγές να ξύσω
Τρεις στο λάδι δυο στο ξίδι
μ' αποκάλεσες βαρίδι
Δεν αντέχω άλλο στο τρένο
πάτα οδηγέ το φρένο!
Κοίτα πως με έχεις καταντήσει
να ακούω Άννα Βίσση
Δε με αγάπησες ποτέ
μ' έπλυνες σαν τον λεκέ
Άσπλαχνη γυνή να ξέρεις
της καρδιάς μου είσαι μπαρμπέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου