Ηττημένος

 

Στάθηκα όρθιος ακουμπώντας 

το βάρος μου στο ξίφος και

κοίταξα τον ήλιο που εκείνη 

την ώρα ολόλαμπρος ανέτειλε

Κουρασμένος μα όχι εξαντλημένος 

ανέπνευσα βαθιά τον όλο αρώματα αέρα 

Ναι, μια καινούρια μέρα είχε μόλις

γεννηθεί κι εγώ έτοιμος να τη περπατήσω

Σήκωσα το σπαθί, το δόρυ, την ασπίδα μου

και καθάρισα τις μπότες μου γελώντας

Γιατί χαρά μεγαλύτερη από άλλη μια μάχη

γι' αυτόν που γεννήθηκε πάντοτε να χάνει

δεν θα υπάρξει ποτέ στο χρόνο και τον χώρο

Πίνακας: Defeat του Evgeny Haspar