Τα γκρίζα σύννεφα πέρασαν
Διωγμένα από τον παγωμένο αέρα
Φορτωμένα τα δάκρυα της απώλειας
Που δεν σταματούν
Τα γκρίζα σύννεφα θα ξαναρθούν
Μόλις αλλάξει ο καιρός
Χωρίς όμως να αλλάξουν τα μάτια
Που κοιτάζουν θολά στο πουθενά
Πως σου άρεσε να τα βλέπεις να τρέχουν
Πάντα βιαστικά
Προσπαθώντας να γλιστρήσουν
Από το κρύο ρεύμα
Που μ’ ένα φύσημα θα τα έκανε βροχή
Συμμετείχες στην αγωνία τους
Στο τρεχαλητό τους
Τα ζήλευες που όλο μετακινούνταν
Κι ας τα συνόδευε ο φόβος της εξαφάνισης
Σου έμοιαζαν
Γι’ αυτό και μισούσες τον ήλιο
Τώρα στην αιώνια ανάπαυσή σου
Ταξιδεύετε μαζί
Γνώρισες έτσι την επιείκεια του θανάτου
Την καλωσύνη του στον απολιπόμενο
Που ελεύθερος αιωρείται στο σύμπαν
Με όποιο καιρό.
Αριάδνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου