Η έξοδος του Γιούκιο Μισίμα

 

https://www.fosonline.gr/stiles/san-simera/article/117980/h-teleytaia-praxi-toy-misima

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται από τις 25 Νοεμβρίου του 1970, οπότε ο μεγάλος Ιάπωνας συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιούκιο Μισίμα σκηνοθέτησε και έπαιξε την τελευταία πράξη του έργου του.

Η τελευταία πράξη του Μισίμα

Το πρωί εκείνης της ημέρας ο συγγραφέας και δύο μέλη της ιδιωτικής πολιτοφυλακής του εισέβαλαν στο γενικό επιτελείο στο Τόκιο, αφόπλισαν τη φρουρά, συνέλαβαν τον στρατηγό Κανετόσι Μασίτα και τον υποχρέωσαν να παρατάξει τους 800 στρατιώτες του σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Βγαίνοντας στο μπαλκόνι του γραφείου του στρατηγού, ο Μισίμα προσπάθησε να ξεσηκώσει τους στρατιώτες να εξεγερθούν, ζητώντας τους να αποκηρύξουν το Σύνταγμα του 1947 και να επαναφέρουν τον αυτοκράτορα στην προπολεμική του δόξα.

Οι νεαροί στρατιώτες, τέκνα της μεταπολεμικής ειρήνης, τον γιουχάισαν. Ο Μισίμα, που υπολόγιζε να μιλήσει τριάντα λεπτά, δεν μίλησε παρά μόνο επτά. Μπήκε ξανά στο κτίριο και είπε: «Νομίζω ότι δεν με άκουσαν». Φορώντας την κόκκινη εορταστική στολή των Ταντεκόι -του πολύ μικρού στρατού του, με την ονομασία η «Εταιρεία της Ασπίδας»- και στο μέτωπο το «χακιμάκι», τη λευκή ταινία της περισυλλογής και της θυσίας, γύμνωσε το επάνω μέρος του σώματός του, γονάτισε στο πάτωμα και με το «ταντό», το πιο κοντό σπαθί των σαμουράι, που του έδωσε ο υπολοχαγός του, Χίσο Μορίχα, βύθισε τη λάμα στην κοιλιά του, σύμφωνα με το περίφημο παραδοσιακό-τελετουργικό σεπούκου (χαρακίρι). Ακολουθώντας το τυπικό, ο Μορίχα με το μακρύ του ξίφος τον αποκεφάλισε. Ο Μισίμα ήταν 45 ετών.

Στη συνέχεια ο συλλειτουργός του στην τελετή γονάτισε κι αυτός και έκανε με τη σειρά του χαρακίρι, όπως ακριβώς επιτάσσει η παράδοση. Λίγες στιγμές αργότερα έπεφτε και το δικό του κεφάλι, κομμένο από το χέρι του συντρόφου του, Φούρου-Κόγκα. Το δραματικό γεγονός μεταδόθηκε ζωντανά από τους πέντε μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς του Τόκιο.

Σκηνοθέτησε την ταινία «Τελετουργία του έρωτα και του θανάτου» το 1965. Ασχολήθηκε και με το θέατρο (έγραψε θεατρικά έργα, όπως το «Ταράτσα του λεπρού βασιλιά» κ.ά.). Ήταν επίσης γνωστός για την καριέρα του ως μοντέλο και τη σωματοδομή του χωρίς χρήση αναβολικών ουσιών. Ήταν υποψήφιος τρεις φορές για το βραβείο Νόμπελ, που το έχασε, πιθανώς, λόγω των ακροδεξιών του απόψεων.