Ένας κήρυκας που κράταγε στα χέρια το κεφάλι,περιδιάβαινε ένα νησί φτιαγμένο από φτερά πελεκάνων.Το στόμα του δε μίλαγε μα τα χέρια του ήταν φλύαρα πολύ.Οι κάτοικοι να τον ακούσουν δε μπορούσαν μιας και τα αυτιά τους τα είχανε στα πόδια και φορούσαν μάλλινες κάλτσες που έκαναν πολύ δύσκολη την ακοή.
Στις περιοδείες του,αντιμετώπιζε συχνά μεγάλους κινδύνους.Φτερωτές μαϊμούδες λυμαίνονταν το καραφλό δάσος πετώντας καρύδες από βαρύ αφρολέξ στα κεφάλια των περαστικών.Αυτές πολύ εκνευρίζονταν που ο κήρυκας κρατούσε το κεφάλι του στα χέρια του και δεν μπορούσαν να το πετύχουν.Ως αποτέλεσμα του πετούσαν περισσότερες καρύδες αφρολέξ αλλά και κεράσια τσιχλοκούκουτσα μα και λεπιδωτά χελωνοστάφυλα.
Πολύ τον ταλαιπωρούσαν και τα φτεροπόδαρα σαλάχια που συχνά πυκνά έβγαιναν στις παραλίες από τη θάλασσα προκαλώντας σε αγώνες βραδύτητας τους βιαστικούς περαστικούς.
Ακόμα,οι μοχθηρές τσουκνιδοχιές με τα πόδια κάβουρα ήταν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο εμπόδιο για τον κάθε ταξιδευτή.Ετούτες πετώντας σπίθες από μούρα και κούμαρα δελέαζαν το υποψήφιο θύμα τους ώστε να το παρασύρουν στη φωλιά τους όπου το υποχρέωναν να περάσει μια ολάκερη νύχτα λέγοντας αινίγματα και ανέκδοτα και πίνοντας μπίρα από φραγκορέβυθα.
Τα χταπόδια των λόφων που σιχαίνονταν το νερό και καταριόνταν τη μέρα που βρέθηκαν περικυκλωμένα από τη θάλασσα στο νησί,οι ποντικοπαρδάλεις που ζητούσαν ραδίκια για να φτιάξουν έλικες,οι αμφίβιοι αετοί που αγαπούσαν να κολυμπούν στους βάλτους και τα λυκόμυδα που έστηναν φάρσες για τους κατοίκους του νησιού αποτελούσαν μερικούς ακόμα από τους κινδύνους που έκρυβε ο δρόμος του κήρυκα χωρίς κεφάλι.Μα αυτός συνέχιζε και φλυαρούσε ακατάπαυστα με τα χέρια του χωρίς να ενοχλεί τους κατοίκους του νησιού που είχαν καλά χωμένα τα αυτιά των ποδιών τους στις μάλλινες κάλτσες τους.
Από πού είχαν πάρει όμως το μαλλί για τις κάλτσες αφού κανένα πλάσμα με τρίχωμα δε ζούσε σε τούτο το νησί;Όλα είχαν δέρματα άτριχα,λέπια και μεμβράνες...
Στις περιοδείες του,αντιμετώπιζε συχνά μεγάλους κινδύνους.Φτερωτές μαϊμούδες λυμαίνονταν το καραφλό δάσος πετώντας καρύδες από βαρύ αφρολέξ στα κεφάλια των περαστικών.Αυτές πολύ εκνευρίζονταν που ο κήρυκας κρατούσε το κεφάλι του στα χέρια του και δεν μπορούσαν να το πετύχουν.Ως αποτέλεσμα του πετούσαν περισσότερες καρύδες αφρολέξ αλλά και κεράσια τσιχλοκούκουτσα μα και λεπιδωτά χελωνοστάφυλα.
Πολύ τον ταλαιπωρούσαν και τα φτεροπόδαρα σαλάχια που συχνά πυκνά έβγαιναν στις παραλίες από τη θάλασσα προκαλώντας σε αγώνες βραδύτητας τους βιαστικούς περαστικούς.
Ακόμα,οι μοχθηρές τσουκνιδοχιές με τα πόδια κάβουρα ήταν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο εμπόδιο για τον κάθε ταξιδευτή.Ετούτες πετώντας σπίθες από μούρα και κούμαρα δελέαζαν το υποψήφιο θύμα τους ώστε να το παρασύρουν στη φωλιά τους όπου το υποχρέωναν να περάσει μια ολάκερη νύχτα λέγοντας αινίγματα και ανέκδοτα και πίνοντας μπίρα από φραγκορέβυθα.
Τα χταπόδια των λόφων που σιχαίνονταν το νερό και καταριόνταν τη μέρα που βρέθηκαν περικυκλωμένα από τη θάλασσα στο νησί,οι ποντικοπαρδάλεις που ζητούσαν ραδίκια για να φτιάξουν έλικες,οι αμφίβιοι αετοί που αγαπούσαν να κολυμπούν στους βάλτους και τα λυκόμυδα που έστηναν φάρσες για τους κατοίκους του νησιού αποτελούσαν μερικούς ακόμα από τους κινδύνους που έκρυβε ο δρόμος του κήρυκα χωρίς κεφάλι.Μα αυτός συνέχιζε και φλυαρούσε ακατάπαυστα με τα χέρια του χωρίς να ενοχλεί τους κατοίκους του νησιού που είχαν καλά χωμένα τα αυτιά των ποδιών τους στις μάλλινες κάλτσες τους.
Από πού είχαν πάρει όμως το μαλλί για τις κάλτσες αφού κανένα πλάσμα με τρίχωμα δε ζούσε σε τούτο το νησί;Όλα είχαν δέρματα άτριχα,λέπια και μεμβράνες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου