In a cryogenic world
a little robotic girl
tries to survive
selling electronic matches
to robots, cyborgs, androids
They pass her by
while she falls into malfunction
circuit after circuit
microchips are failing
She looks up in the sky
where nanocrystals form
synthetic snowflakes
Neon lights never die
but they do not reach
the dark dirty alley
where she rests
She lights a match
just to see the spark of it
just to see it diminish
Bleak mechanic city
embraces her
as she remembers of her
obsolete grandmother model
before her memory starts to delete
Can a robot die
did it ever live?
Her eyes cry tears of
liquid unknown
A few drops of salty water
fall
and her power turns off
Σε κρυογονικό κόσμο
ένα μικρό ρομποτικό κορίτσι
να επιβιώσει προσπαθεί
πουλά σπίρτα ηλεκτρονικά
σε ρομπότ, μηχανικούς ανθρώπους, ανδροειδή
Την προσπερνούν
ενώ πέφτει σε δυσλειτουργία
το ένα κύκλωμα μετά το άλλο
τα μικροτσίπ καταρρέουν
Κοιτάζει τον ουρανό
όπου νανοκρύσταλλοι σχηματίζουν
συνθετικές νιφάδες χιονιού
Τα φώτα από νέον δεν σβήνουν ποτέ
αλλά δεν φτάνουν να φωτίσουν
το σκοτεινό βρώμικο δρομάκι
όπου ξεκουράζεται
Ανάβει ένα σπίρτο
μόνο για να δει τη σπίθα του
μόνο για να τη δει να σβήνει
Η ζοφερή μηχανική πόλη
την αγκαλιάζει
καθώς θυμάται
τος ξεπερασμένο μοντέλο της γιαγιάς της
πριν αρχίσει να διαγράφεται η μνήμη της
Μπορεί ένα ρομπότ να πεθάνει,
έζησε ποτέ;
Από τα μάτια της κυλούν δάκρυα
ένα υγρό άγνωστο
Λίγες σταγόνες αλμυρό νερό
πέφτουν
και βγαίνει εκτός λειτουργίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου