https://edromos.gr/131202-2/
Θαμπωτικά πράματα! Ορμηνεμένα όλα στο θάμπος!
Διπλά περιμαντρώματα από δρυ, και μέσα εκεί
το καπνισμένο τζάκι μιας παραγκούλας.
Η Αγάπη την κατοίκησε απ’ αρχής και η όλη
προαίρεση της Αγαθότητας. Εκείνη
αυτού της έδωσε το τζάκι της λησμοσύνης:
οι ίδιες οι δρυς το θρέφουνε και το πυρώνουν.
Δεν την αγγίζει μέρας φως, παρά σαν καταστάλαγμα·
και της νύχτας το δίνει εντός της
κιτρινισμένη λάμπα, με τι ανταύγειες ήλιων!
Αν είναι ίσκιος ένας απλωμένος μέσα,
είναι οι μεγάλες φτερούγες του Αρχαγγέλου.
Δεν γνώρισε το φυλλορόημα· ούτε και ποὺ θα της ερθεί,
γιατὶ έχει το θεμέλιο βαθύ, με τους πασσάλους
μπηγμένους μέτρα κάτου,
σε γης αδόνητη και στέρεη.
Η καταιγίδα είναι για κει γιορτὴ αναστάσιμη
και ο κεραυνός, αν πέσει κάπου,
-ω, μη δεν ζει σε τούτου την αναμονή,
σαν σε δόξας κορύφωση και ζωντάνια;
Η Αγάπη την κατοίκησε απ’ αρχής. Χέρι με χέρι.
Τι αφοσίωση στη σιωπή! Λόγος δεν πέφτει, ούτε ράβδος,
παρά τη μεγάλη για τα πρόβατα, τη δεσποτικιά.
Όξω του κόσμου, όξω του θανάτου, ζωὴ θεσπέσια
της αρμονίας, με του χρόνου τα χωρίσματα
κατεβασμένα. Αναμονή του ξημερώματος για χαράν,
όχι για κόπο. Λατρεία του πηγαδιού για το νεροκουβάλημα.
Γύρω γύρω φωλιάσαν πουλιά μύρια
απὸ τα πιο καλοκελάδητα. Ένα κανάρι ξεχωρίζει.
Πὼς ζει σε τόπο μάλλον βορινό. Κι ενώ
είναι βουνίσιο το περιβάλλον, πώς ένα θάλπος σταθερὸ
και αιώνιο χαρίζει την πιο μαγεύτραν ευκρασία!…
Αν κάποτε έρθει το άσπρο χιόνι και λευκάνει
την περιοχή, ε, τότες βάλνεται και καπνίζει
πιότερο καλεστικά ο φουγάρος!…και βρίσκει σκαμνί,
και βρίσκει θέρμη ο αργοπορημένος, ο ταλαιπωρημένος,
ο κάθε λογής διαβάτης,
σε μνήμην ανιστόρητη, που θα του μείνει.
Έτσι είναι εκεί που κατοικεί η Αγάπη…
Μαύρο σκυλί δεν έχει είσοδε αυτού μέσα,
που κουλουριάζεται μόνο μια ώριμη γάτα.
Κακός λόγος δεν ακούγεται, ούτε καν
ο λόγος έχει εν γένει πέραση καμιά.
Τα πρόβατα τάχουν μακριά· μόνο για τα κουδούνια
ναπηχάνε, και τα βελάσματα. Κάπου κάπου,
με στάλες στην κάππα βροχής, δροσιάς ή χιονιού,
έρχεται και κάνας τσοπάνος για ορμήνια. Η είσοδός του
είναι ίδια με τη μοναχικιά χαρά, σα ριχτείς
κούτσουρο καινούργιο στη φωτιά, γερά ρετσινωμένο!
Έτσι είναι εκεί που κατοικεί η Αγάπη…
