Η ανεμώνη

 

Σε κοίταξα κατάματα

τύπος αρρενωπός

όπλα μου το στέρνο μου

κι ο σμιλευτός ποπός

Με μια φιγούρα γρήγορη

σχεδόν χορευτική

κοντά σου αμέσως έφτασα

μα ήσουν σκεφτική

Για να σου εξαφανίσω

κάθε αμφιβολία

μια πιρουέτα έκανα

μα έπεσα σε μια κυρία

Τη τσάντα της εσήκωσε

κι άρχισε να με χτυπά

τη σκηνοθεσία διέλυσε

με μία καρατιά!

Κι εγώ ντροπιασμένος έφυγα

άφησα κι εσένα μόνη

όμως σταλιά δε σ' ένοιαξε

μικρή μου ανεμώνη...