Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022
Soaked - Μουσκεμένος
Soaked,
I enjoy
the thunder's rolling
Μουσκεμένος
απολαμβάνω τον
κρότο των μπουμπουνητών
Στη μάντισσα
Μπήκα στο σκοτεινό δωμάτιο. Οι βαριές κουρτίνες στα παράθυρα δεν άφηναν ίχνος φωτός να περάσει. Όχι ότι ο δρόμος έξω ήταν και κανένας καλοφωτισμένος. Μια λάμπα πάλευε να σπάσει το σκοτάδι της συννεφιασμένης νύχτας. Στο μέσο του χώρου ήταν στημένο το τραπεζάκι. Μια γυάλινη μπάλα εξέπεμπε ένα υπνωτιστικό μπλε φως που επέτρεπε στον επισκέπτη να βλέπει μόνο την στρογγυλή επιφάνεια του τραπεζιού όπου ήταν απλωμένα τα χαρτιά τις τράπουλας Ταρώ. Δεξιά και αριστερά ήταν διακοσμημένο με μια ψεύτικη νεκροκεφαλή κι ένα βαλσαμωμένο κοράκι, μάλλον ψεύτικο κι αυτό. Από τη χαρτομάντισσα μπορούσες να διακρίνεις μόνο τα απλωμένα στο τραπέζι χέρια της. Πολύ όμορφα χέρια, περιποιημένα και με προσεκτικά βαμμένα νύχια με μωβ χρώμα. Το πρόσωπό της φαινόταν ελάχιστα. Μόνο τα μάτια της έλαμπαν, αποτέλεσμα έξυπνου μακιγιάζ. Τα καστανόξανθα μαλλιά της έφταναν μέχρι λίγο κάτω από τους ώμους της. "Ήρθες για το μέλλον ή το παρελθόν; Έχασες κάποιο πρόσωπο και το ψάχνεις ή μήπως γυρεύεις τον εαυτό σου;" μου είπε με τη γλυκιά υποβλητική της φωνή. "Το χθες και το αύριο δεν ενδιαφέρουν όσους ζουν στο σήμερα. Και δε χάνω ανθρώπους. Τους διώχνω. Όσο για τον εαυτό μου, τον αφήνω να περιδιαβαίνει δρόμους που λένε ιστορίες και να συναντά ξωτικά κι αερικά", της απάντησα. Γέλασε. Είχα κάμποσα χρόνια να ακούσω το γέλιο της. Τότε ακόμα έλεγε τη μοίρα σε περαστικούς στο δρόμο. "Ακόμα μαύρα φοράς; Τι πενθείς τόσα χρόνια;" με ρώτησε περιπαικτικά. "Το κακό μου γούστο στον συνδυασμό χρωμάτων μάλλον. Άσε που το μαύρο αδυνατίζει, έτσι δε λένε;" είπα χαμογελώντας. Έκανε μια κίνηση με το χέρι και τέσσερα κηροπήγια με πέντε κεριά το καθένα, άναψαν με μιας. "Εντυπωσιακό. Δεν έχασες την τέχνη σου βλέπω". "Πώς και ήρθες εδώ; Πάνε χρόνια που έχω να σε δω", μου είπε πιο σοβαρά αυτή τη φορά. "Με έφερε ένας δρόμος μέχρι τη πόρτα σου. Και είπα ευκαιρία να με κεράσει κάποιος λίγο τσάι. Μαύρο με λίγο μέλι, αν ενδιαφέρεσαι για λεπτομέρειες". Χτύπησε τα δάχτυλά της και μετά από λίγα λεπτά ένας αρουραίος περπατώντας στα δυο του πόδια έφερε ένα δίσκο με δυο κούπες αχνιστό τσάι και βουτήματα. "Απέλυσες το βάτραχο; Κρίμα. Ήταν λίγο γλοιώδης αλλά πολύ ευχάριστος τύπος. Και έλεγε ωραία ανέκδοτα", είπα ρουφώντας λίγο από το τσάι μου. "Συνταξιοδοτήθηκε. Του έλειψε ο βάλτος του βλέπεις" απάντησε η μάγισσα κοιτώντας από το παράθυρο που κάλυπταν οι χοντρές κουρτίνες. Μπορούσε να δει μέσα από αυτές και πολύ πιο μακριά από τον ορίζοντα. Πάντα με εντυπωσίαζε όταν το έκανε αυτό. "Λοιπόν ήρθες σαν φίλος ή σαν εχθρός;". "Τι διαφορά έχουν αυτά τα δύο; Κάποτε κάποιος είναι φίλος και κάποτε εχθρός. Κάποτε και τα δύο. Ανάλογα από ποια κατεύθυνση θα αφήσει ο Αίολος τους ανέμους του. Σήμερα πάντως, ήρθα σαν κάποιος που ήθελε λίγο τσάι. ό,τι κι αν με κάνει αυτό". Περάσαμε κάμποσες ώρες συζητώντας. Κάποια στιγμή σηκώθηκα να φύγω. "Έρχεται καταιγίδα" μου είπε κοιτώντας πιο μακριά από κάθε άλλη φορά, "μήπως να μείνεις εδώ απόψε;". Κοίταξα κι εγώ μακριά. Πράγματι, μια καταιγίδα ερχόταν πάνω στα φτερά ενός γρύπα. "Αναθεματισμένα πλάσματα. Ούτε ξέρουν αν είναι λιοντάρια ή αετοί αλλά στους μπελάδες πρώτα είναι!" γρύλισα. "Δεν πειράζει. Όσο βρέχομαι έξω, βρέχομαι και μέσα. Άλλωστε βρήκα ό,τι έψαχνα σήμερα και πρέπει να αρχίσω αυτό που θα γυρέψω αύριο". Αγκαλιαστήκαμε και αποχαιρετηθήκαμε. Βγήκα στο δρόμο. Δεν ήταν αυτός που με είχε οδηγήσει εδώ. Παρ' όλα αυτά τον ακολούθησα. Καθώς προχωρούσα άκουγα τα φτερά του γρύπα πίσω να κουβαλούν τα μαύρα σύννεφα, τις βροντές και τις αστραπές. Μια νέα μέρα ξεκινούσε...
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2022
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2022
Σοκάκια
Κατάλαβα πως βρισκόμουν έξω μόλις η κάφτρα του τσιγάρου στο χέρι μου, έφτασε στα δάχτυλά μου. Δεν είχα ιδέα γιατί κρατούσα τσιγάρο. Τα σιχαίνομαι αυτά τα κέρατα. Επίσης δεν είχα ιδέα που βρισκόμουν. Κοίταξα γύρω μου και κοίταξα και το έδαφος που πατούσα. Ένα σύμπλεγμα πεζόδρομων και μικρών σοκακιών απλωνόταν γύρω μου. Ήμουν εντελώς μόνος μου. Σε αυτή τη πόλη, οι δρόμοι έχουν φωνή. Μιλάνε συχνά μεταξύ τους και σε αυτούς που περπατούν πάνω τους. Αφουγκράστηκα για να ακούσω τους ψιθύρους τους. Μόλις η ακοή μου προσαρμόστηκε και μπόρεσε να αποκλείσει το ευρύτερο βουητό της πόλης, κατάφερα να ακούσω τα λόγια που έλεγαν οι δρόμοι μεταξύ τους. Έλεγαν ιστορίες για στοιχειωμένες αγάπες και εκδικητικά μίση. Για θριάμβους που επετεύχθησαν με βρώμικα μέσα και τραγωδίες που ήρθαν ακολουθώντας ανθρώπους που πορεύθηκαν με τιμή. Ιστορίες για ζητιάνους και πρίγκηπες, για πετυχημένους ανθρώπους και ξεπεσμένες ψυχές. Οι δρόμοι σε τούτη τη πόλη έχουν πολλά να διηγηθούν. Αφού υπήρξε μια μικρή παύση, βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω στο δρόμο και να ρωτήσω πού βρισκόμουν. "Μα εκεί που σε οδήγησαν τα βήματά σου. Για να βρεις αυτό που ψάχνεις. Κάτι που έγινε, κάτι που θα γίνει ή κάτι που ποτέ δε θα έρθει, ίσως. Αφού εδώ έφτασες, πάντως, εδώ είναι το μέρος που έπρεπε να είσαι". Κοίταξα γύρω μου. Θυμήθηκα, ευχήθηκα, χάρηκα, απογοητεύτηκα. Προχώρησα στη διασταύρωση, έστριψα αριστερά και βγήκα στον κεντρικό. Η βουή της πόλης έγινε πιο δυνατή, καλύπτοντας τις συζητήσεις των δρόμων πίσω μου.
Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022
Ο νάνος με τον ναργιλέ
Ήταν από εκείνες τις συζητήσεις που ο συνομιλητής δε κλείνει το τηλέφωνο με τίποτα. Ούτε ξέρω πόσες ώρες είχαμε που μιλούσαμε. Πρέπει να αναλύσαμε σχεδόν κάθε θέμα που μας ενδιέφερε από πολύ ως καθόλου και να είπαμε "καληνύχτα" τουλάχιστον εφτά φορές πριν κλείσουμε το ρημάδι το τηλέφωνο. Δε με πείραξε. Άλλωστε είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε. Με αυτές τις σκέψεις βγήκα στο μπαλκόνι. Ο βραδινός αέρας ήταν πια ψυχρός. Πήρα μια βαθιά ανάσα και κράτησα λίγο τον αρωματισμένο από δέντρα, εξατμίσεις αυτοκινήτων, μυρωδιές μαγειρέματος και αναθυμιάσεις καλοριφέρ, αέρα. Μια γκρινιάρικη φωνή διέκοψε τις σκέψεις μου: "Η όραση είναι υπερτιμημένη αίσθηση αν θες τη γνώμη μου". Κοίταξα προς το μέρος της φωνής. Δίπλα από τη γλάστρα με τον κάκτο είχε στρογγυλοκάτσει ένας νάνος ο οποίος χαϊδεύοντας τη μακριά άσπρη γενειάδα του, κάπνιζε, με μεγάλη ευχαρίστηση ομολογουμένως, τον ναργιλέ του φυσώντας φούξια δαχτυλίδια καπνού. Τον κοίταξα καλά. "Αυτά λες όταν σου λείπει η Χιονάτη; Δε θα έπρεπε να σκάβεις κανένα ορυχείο σε κάποιο βουνό εσύ;". "Δε χρειάζεται να γίνεσαι ούτε αγενής ούτε προσβλητικός. Άσε που βάζω στοίχημα πως δε θα μιλούσες έτσι σε μια νεράιδα ή σε ένα ξωτικό. Μια σκέψη μου είπα στο κάτω κάτω". Τον πλησίασα και έσκυψα προς το μέρος του. "Οι νεράιδες είναι πανέμορφες και γλυκιές και τα ξωτικά αξιοπρεπή και ευγενικά. Και δε τρυπώνουν στο σπίτι κρυφά να μου κλέψουν το φαγητό" του είπα αρπάζοντας το κομμάτι πίτσα που είχε βουτήξει και μασουλούσε. Κοίταξα το δαγκωμένο κομμάτι και του το έδωσα πίσω. "Ίσως έχεις ένα δίκιο. Καλύτερα να μη βλέπεις κάποιον και να τον σκέφτεσαι παρά να τον βλέπεις και να μπουχτίζεις. Βέβαια το ιδανικό είναι και να βλέπεις και να μη βαριέσαι τον άλλον...". "Χα! Εσείς οι άνθρωποι δεν ευχαριστιέστε με τίποτα και κάνετε τη ζωή σας μαρτύριο. Δες εμένα. Πόσο ευτυχισμένος είμαι με λίγο πολύχρωμο καπνό και ένα κλεμμένο κομμάτι πίτσα!". Κοίταξα το ροδαλό του πρόσωπο που είχε ζωγραφισμένη την ευτυχία πάνω του και γέλασα. Όσο κακότροποι είναι οι νάνοι άλλο τόσο σοφοί είναι. "Ξέρεις τι λείπει; Ένα ποτήρι ιρλανδική μπύρα". "Γι' αυτό από όλους τους ανθρώπους επισκέπτομαι εσένα!" φώναξε χαρούμενος ο νάνος καθώς του πρόσφερα τη μπύρα. "Κι εγώ νόμιζα ότι απλά ήμουν γκαντέμης" απάντησα. Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια και συνεχίσαμε να φιλοσοφούμε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τελικά οι νάνοι, είναι σοφά πλάσματα...
Μια χούφτα σκόνη
Όση σοφία είναι εφικτή στον ισχνό νου του ανθρώπου
- η γεωμετρία, των άστρων η θέση,
της λογικής τα στρατηγήματα, η γραμματική,
η ιατρική, της ρητορικής η ορμή -
όλη ο Καισάριος την κατείχε κι ο φτερωτός του νους.
Μα αλίμονο. Μια χούφτα σκόνη είναι πια.
Αγ. Γρηγορίου Ναζιανζηνού
Επιτάφιος Λόγος, εκδ. Άγρα
Blind seer - Τυφλός προφήτης
Stargazing
like only
blind seers can
Παρατηρώ
το στερέωμα
σαν τυφλός προφήτης
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2022
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022
The letters' dance - Ο χορός των γραμμάτων
The word wizard
sees in the letters' dance
the birth of
a piece of art
Των λέξεων ο μάγος
βλέπει στα γράμματα που χορεύουν
τη γέννηση
ενός έργου τέχνης
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2022
Άνεμος
Την συνάντησα δυο τρεις νύχτες πριν. Εκείνη τη βραδιά φυσούσε τόσο δυνατά που ο αέρας μετακινούσε τις καρέκλες στο μπαλκόνι του απέναντι σπιτιού. Η φασαρία δε με άφηνε να κλείσω μάτι. Σηκώθηκα, ντύθηκα και βγήκα έξω. Ευτυχώς ο καιρός αποθάρρυνε πολύ κόσμο από το να βγει έξω κι έτσι απόλαυσα έναν ήσυχο περίπατο ανάμεσα στα σκοτεινά δρομάκια της πόλης. Μόνο κάποιοι σκύλοι που γάβγιζαν από τις αυλές ή μέσα από τα διαμερίσματα και κάποιες γάτες που έστηναν καυγά παρεμβάλλονταν στη μουσική του δυνατού ανέμου. Καθώς έστριψα σε ένα από αυτά τα μικρά δρομάκια τα οποία συνήθως φέρουν ονόματα μεγάλων και σπουδαίων ανθρώπων την είδα να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση. Είχα τόσα χρόνια να τη δω. Τόσα που είχα ξεχάσει το όνομά της. Μα την όψη της , τη θυμόμουν καλά. Θα μπορούσα να πάρω όρκο πως ήταν ακόμα ομορφότερη απ' ό,τι θυμόμουν. Τα μάτια της έλαμπαν στο γλυκό, με λεπτά χαρακτηριστικά πρόσωπό της. Η μελαγχολία, πανταχού παρούσα στο παρουσιαστικό της. "Τι κάνεις;" τη ρώτησα, "πώς κι από τα μέρη μας ξανά;". Άφησε κάτω τη γεμάτη τσάντα της και έκανε μια κίνηση τεντώματος. "Γυρνάω σε όλα τα παλιά μου στέκια και μαζεύω τα λάθη μου για να τα διορθώσω και τις πληγές μου για να τις κλείσω" μου είπε. "Μα τα λάθη που έγιναν δε ξεγίνονται και οι πληγές ακόμα κι αν κλείσουν αφήνουνε σημάδι" της είπα με τη σειρά μου. Χαμογέλασε, με εκείνο το υπέροχο χαμόγελο που πάντα είχε. "Η θεραπεία πάντα κάτι αφήνει πίσω της μα η αρρώστια τελικά πεθαίνει, έτσι δεν είναι;". Η φωνή της ακούστηκε τόσο μελωδική και ήρεμη μέσα στο χαλασμό του ανέμου. Το πρόσωπο μου σκοτείνιασε. Σκέφτηκα πως καμιά φορά η αρρώστια είναι προτιμότερη από τη θεραπεία. Δε πρόλαβα να ξεστομίσω τη σκέψη μου κι έβαλε το χέρι της στα χείλη μου. "Πρόσεχε φίλε μου, ο δρόμος για τη τρέλα είναι κατηφορικός και στρωμένος με φαντάσματα του χθες" μου ψιθύρισε. Ήταν η σειρά μου να χαμογελάσω. "Περνάω το χρόνο μου μιλώντας με παράφρονες και αερικά. Δεν είναι λίγο αργά για μια τέτοια συμβουλή;" πρόλαβα να απαντήσω πριν η μορφή της αρχίσει να ξεθωριάζει μπροστά μου καθώς ο αέρας κόπαζε. Κοίταξα το ρολόι μου. Η ώρα είχε περάσει. Καιρός να γυρίσω σπίτι...
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022
Electric field
As the sky
kisses the sea
the planet turns
into an electric field
Καθώς ο ουρανός
τη θάλασσα φιλά
μετατρέπεται ο πλανήτης
σε ηλεκτρικό πεδίο
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2022
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2022
Celestial colors - Ουράνια χρώματα
Celestial
colors create
a heavenly melody
Ουράνια
χρώματα δημιουργούν
μια παραδείσια μελωδία
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2022
Προσδοκίες-Φλόγα-Αγωνία
Προσδοκίες
υπομένουν αγόγγυστα
το βάρος λαβάρων
Αγνοούν
τη φλόγα
οι αυριανοί εκπεσόντες
Στριμωγμένοι
σε συμπληγάδες
τυράννων και εξεγερμένων
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2022
Αίμα
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν τον συνάντησα κάτω από μια σκιά. Τον πλησίασα θεωρώντας πως είναι κάποιος καλοπερασάκιας που προτίμησε να κάτσει κάτω από μια σκιά και να συλλογιστεί την κούραση που θα του προκαλούσε μια δουλειά παρά να πάει να δουλέψει και να κουραστεί πραγματικά. Όταν όμως έφτασα μπροστά του πρόσεξα πως είχε ένα ρούχο μπροστά του απλωμένο και πάνω μικρούς κόκκινους λίθους, στο χρώμα του ρουμπινιού. Κοιτώντας καλύτερα πρόσεξα πως όλοι αυτοί οι λίθοι ήταν ραγισμένοι σε πολλές μεριές και μόλις ένα κομμάτι, διαφορετικό στον καθένα, ήταν άθικτο. "Τι είναι αυτά που έχεις εκεί φίλε μου;" τον ρώτησα δείχνοντας με το ραβδί που κρατούσα. "Κοίτα καλά", μου είπε, "κάθε φορά που μου ραγίζει η καρδιά ένας τέτοιος λίθος εμφανίζεται πάνω σε τούτο το κομμάτι ύφασμα. Και κάθε ένας από αυτούς έχει ένα διαφορετικό κομμάτι άθικτο. Περιμένω λοιπόν να εμφανιστούν αρκετοί λίθοι ώστε να τους ενώσω και να φτιάξω μια ολόκληρη, άθικτη καρδιά και να την αλλάξω με τη παλιά μου". "Και πότε θα ξέρεις ότι συμπληρώθηκε ο αριθμός των λίθων ώστε να φτιάξεις μια ολόκληρη καινούρια καρδιά", τον ρώτησα με απορία. "Μα όταν θα σταματήσει η παλιά καρδιά μου να ραγίζει, τότε θα ξέρω πως συμπλήρωσα τον απαιτούμενο αριθμό" μου απάντησε χαμογελώντας. Του ευχήθηκα να μπορέσει σύντομα να μαζέψει τους λίθους του το συντομότερο δυνατό και ξεκίνησα να τραβήξω το δρόμο μου. "Μια στιγμή", μου φώναξε, "τι είναι αυτή η κόκκινη γραμμή που αφήνεις πίσω σου;". Κοίταξα τη κόκκινη γραμμή και για λίγο έμεινα σκεφτικός. " Αυτό είναι το αίμα από τη καρδιά μου που ματώνει. Περπατώ σε όλο το κόσμο αφήνοντας πίσω μου τούτη τη πορφυρή γραμμή μέχρι σταματήσει η καρδιά μου να αιμορραγεί" του είπα τελικά. "Και πότε θα γίνει αυτό;" με ρώτησε. "Μάλλον όταν πεθάνω", του είπα, "μα μέχρι τότε θα περπατώ και θα ματώνω, γιατί από το αίμα τούτο των θλίψεων ποτίζονται οι χαρές, που μπορεί να είναι λιγότερες από τις θλίψεις μα έχουν τέτοια γλυκύτητα που σε αποζημιώνουν για τη μικρή τους ποσότητα". Τότε με χαιρέτισε κι αυτός και μου ευχήθηκε ο δρόμος μου να είναι μακρύς ακόμα. Απομακρύνθηκα με γρήγορο βηματισμό γιατί το βράδυ ζύγωνε κι εγώ έπρεπε να βρω κάποιο μέρος να γράψω την ιστορία τούτη πριν τη ξεχάσω...
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2022
Dream of cosmos
following a comet's trail
telling people my cosmic tale
of brightest suns turning pale
and black holes about to fail
through cosmos I now sail
to dreamscapes fragile and frail
my fellow dreamers all hail
may you shall always be strong and hale
*Painting by Kahlil Gibran
Εδώ
Τόσο μακριά
μα και δίπλα μου
φάσμα ορατό
όσο και αέρινο
όραμα τρελού ποιητή
ίσως
ή πιο λογικό κι
από πράξη μαθηματικών
εξαιτίας αυτών
και παρ' όλα αυτά
εδώ...
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2022
Μεθυσμένες προφητείες
Ο μεθυσμένος προφήτης
κλαίει για τα δεινά που
έρχονται
κι οι τραπεζίτες πονηρά
χρήματα θησαυρίζουν
Σαν πρόβατα άβουλα που στο
μαχαίρι του σφαγέα οδηγούνται,
συνεχίζουν τις ζωές τους
τα πλήθη,
σπρώχνοντας ο ένας των άλλον
ποιος πρώτος θα στριμωχτεί
σε λερωμένες αγκαλιές πολιτικών
Κερνάω ένα ποτό ακόμα
τον προφήτη και κάθομαι
μαζί του να τα πιω
αν έχει δίκιο την καταστροφή
απ'το μεθύσι τυφλωμένος
δε θα δω
κι αν είναι τσαρλατάνος
τουλάχιστον θα έχω πιει
μερικά ποτηράκια
με καλή παρέα
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2022
Στον καθρέφτη
με κοίταξε στα μάτια
και μου μίλησε με ήρεμη φωνή
"Δε ξέρεις πως κάθε νόμισμα
δύο όψεις έχει
και πως η χαρά από πόνο
ακολουθείται;
Πόσο ανόητος φαίνεσαι όταν
μπροστά μου χαμογελάς".
Σκέφτηκα λίγο τα λόγια
του ειδώλου μου στον καθρέφτη
και μετά κάπως χαρούμενα του είπα:
"Καλύτερα η χαρά που πόνο σου
αφήνει παρά η νέκρωση που
η απάθεια ολόγυρα σκορπίζει."
Συνοφρυωμένος ο άλλος μου εαυτός
χάθηκε στο βάθος του γυαλιού
κι εγώ σφυρίζοντας γύρισα στις ασχολίες μου
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022
Τραγουδιστές
Σε μια πλατεία συνάντησα δύο τραγουδιστές. Ο ένας ήταν λυπημένος και ο άλλους χαρούμενος. Πλησίασα τον πρώτο και τον ρώτησα γιατί είναι λυπημένος. Μου απάντησε: "Τραγουδώ μπροστά σε μεγάλα ακροατήρια αλλά πολλές φορές αισθάνομαι πως κανείς τους δεν με ακούει πραγματικά. Κανείς δε δίνει σημασία στη ψυχή που παράγει τη φωνή. Επιπλέον δε με χορταίνει το μέγεθος του ακροατηρίου μου και ψάχνω συνεχώς όλο και περισσότερους ακροατές αλλά δεν ευχαριστιέμαι ποτέ". Αφού τελείωσε στράφηκα στον άλλο και το ρώτησα γιατί είναι χαρούμενος. Μου είπε: "Τραγουδώ για εκείνη μόνο μα δε με νοιάζει καν αν με ακούει. Γιατί όποτε της τραγουδάω η ψυχή μου ευφραίνεται και νομίζω πως με ακούει κι αυτή κι ο κόσμος όλος έστω κι αν τραγουδώ μόνος μου εντελώς". Πολλά θα μπορούσα να ανταπαντήσω και στον έναν και στον άλλον τραγουδιστή, μα προτίμησα τη σιωπή. Είναι περίεργοι άνθρωποι αυτοί οι τραγουδιστές και δεν είναι έξυπνο να μπλέκεις σε τέτοιες συζητήσεις μαζί τους. Άλλωστε έπρεπε να ξεκουράσω τη φωνή μου για να ξεκινήσω κι εγώ το δικό μου τραγούδι.
Κύκλος
Μαζεύτηκαν σύννεφα ξανά
μα η βροχή ποτέ δεν είναι ίδια
άλλα φέρνει τη μια φορά
και άλλη την άλλη
Τι να κρατούν κρυμμένο άραγε
σήμερα;
Ποιος ξέρει, ποιος μπορεί να πει
και έχει κάποια σημασία;
Ας ανοίξουν οι ουρανοί κι ας
πέσει το νερό στη γη
Δε θα είναι πρώτη φορά που θα βραχούμε
κι ας μας χωρίζουν άνεμοι πολλοί
Το τραίνο σφυρά σαν να θέλει κάτι
να μου πει, να με ξυπνήσει από
τον λήθαργο, μα είναι αργά.
Ο κύκλος έχει ξεκινήσει και
θέλει το χρόνο του για να ολοκληρωθεί,
να κλείσει μέσα του αυτά που κάποτε
θα εξαφανιστούν, που θα ξεχαστούν
γιατί αυτό είναι γραμμένο
Άρχισε να αστράφτει, μια υπενθύμιση του τότε
κι όμως, θυμάμαι πως εκείνη τη μέρα
ο ήλιος έλαμπε.
Δεν πειράζει, οι ράγες θα οδηγήσουν
στον προορισμό τους τελικά και
ένα ποτήρι θα γεμίσω ξανά με γλυκό κρασί
και μα την πίστη μου
θα το αδειάσω στην υγειά σου!
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2022
Ευχές
Βγήκα κι απόψε να μαζέψω πεφταστέρια. Κρατούσα ένα καλάθι από όνειρα φτιαγμένο. Μόνο αυτό το υλικό μπορεί να κρατήσει τα πεφταστέρια και τις ευχές που αντιπροσωπεύει το καθένα τους. Αν τα πιάσεις απαλά και δεν τα τρομάξεις μπορείς να ακούσεις τις ευχές που έκαναν οι άνθρωποι βλέποντάς τα να πέφτουν. Και είναι τόσο μελωδικός ο ήχος των ευχών των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν έφτασα σε ένα ύψωμα που είδα πολλά από τούτα τα πανέμορφα ουράνια σώματα να πέφτουν. Τα έπιανα όσο πιο απαλά μπορούσα, άκουγα τις ευχές που είχε το καθένα τους και τα έβαζα στο καλάθι μου. Ώσπου βρήκα ένα αστέρι που μου φάνηκε γνώριμο. Είχε πιο έντονο χρώμα από τα υπόλοιπα και η μουσική του ακουγόταν πιο δυνατά. Το μάζεψα από κάτω και το έφερα κοντά στο αυτί μου. Ταράχτηκα τόσο που το καλάθι μου έπεσε από τα χέρια και τα πεφταστέρια σκόρπισαν στο έδαφος και έφυγαν μακριά χοροπηδώντας και σφυρίζοντας. Το αστέρι που κρατούσα το άφησα με τρόμο να πέσει κάτω. Μόλις το έφερα στο αυτί μου και άκουσα τις ευχές που τραγουδούσαν μέσα του κατάλαβα πως ήταν το πεφταστέρι που είχα δει την προηγούμενη νύχτα και οι ευχές ήταν δικές μου. Ποτέ δε περίμενα πως θα ευχόμουν τέτοια πράγματα...
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2022
Υπνοβάτης
Ο υπνοβάτης
ανάμεσα στα όνειρα
και το ξύπνημα βαδίζει
και οι ανόητοι περιγελούν,
έτσι κι αλλιώς αυτή μοναχά
την τέχνη κατέχουν
Αφήστε εσείς που δε
ξέρετε πως στα όνειρα κρύβεται
ο Θεός
αυτόν που γνωρίζει ανάμεσά
τους να χορεύει,
να γεφυρώσει τη γη με
τα παλάτια του Μορφέα
Γιατί κανένας δρόμος δεν
είναι όμορφος γι' αυτούς
που δεν αποζητούν το βάδισμα.
To τζίνι
Το τζίνι βγήκε από το λυχνάρι
να μου προσφέρει τρεις ευχές
το κοίταξα σιωπηλός
ρούφηξα λίγο καφέ
και παρέμεινα αμίλητος
Το πνεύμα γέλασε τρανταχτά
και διαλύθηκε σαν ομίχλη
Να πραγματοποιηθεί μια ευχή σου
είναι εύκολο
Να ζήσεις με τις συνέπειες όμως
είναι βαρύ φορτίο
κι άλλωστε πώς να εμπιστευτώ τη μαγεία
ενός αερικού
που δε μπορεί να ξεφύγει από
ένα απλό σκεύος;
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022
Μέσα από το τηλεσκόπιο
Γεννιέμαι στην ηρεμία
πριν τη καταιγίδα
και πεθαίνω στη νηνεμία
που ακολουθεί μετά
Μα είναι την ώρα των κεραυνών
και της νεροποντής
που αναπτύσσομαι, που μεγαλώνω
Ο ονειροπόλος με μια ματιά
στα πέρατα ταξιδεύει του σύμπαντος
μα ο αστροναύτης θέλει πάνω
σε ουράνια σώματα να πατήσει
μα του πρώτου το ταξίδι ποτέ
δε σταματά
ενώ του άλλου με το ξεκίνημα
αντίστροφα μετράει
Όταν μιλάς με στίχους
και απαντούν με αριθμούς
γιατί το νόημα να γυρεύεις;
Κοινός τόπος δε θα βρεθεί
ανάμεσα στα χρώματα
και τα σημεία στίξης.
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2022
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022
Κιθαρίστας του δρόμου
.jpg)
Ποιο το ενδιαφέρον
σε δρόμο στεγνό να περπατάς;
Αν το έδαφος δε γλιστρά
ποια αξία έχει η σταθερότητα του βήματος;
Ποτέ η διαδρομή δυο φορές
την ίδια ομορφιά δεν έχει
Το λέει κι ο μουσικός
έξω απ' το σταθμό, που τραγουδώντας
όλο το πρωί, την πανσέληνο αναμένει
και μελωδίες από την έκλειψη θα φτιάξει
Έριξα στο κύπελλο ένα κέρμα
κι έφυγα χαμογελώντας
απόψε δε θα έχει συννεφιά..
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022
Περίπατος
Χθες, στον περίπατο που έκανα, συνάντησα ένα όμορφο πορτοκαλί λουλούδι. Το κοίταξα από πιο κοντά και είδα πως ήταν στενοχωρημένο. "Γιατί είσαι έτσι λυπημένο;" το ρώτησα. "Να, η βροχή που έπεσε με δρόσισε αλλά κράτησε τόσο λίγο" μου απάντησε. Του χαμογέλασα. Καταλάβαινα ακριβώς πως ένιωθε. Κοίταξα τον ουρανό. Είχε λίγα σύννεφα να κρύβουν που και που τον ήλιο και να επιτρέπουν στη γη να δροσιστεί. Έσκυψα και μίλησα στο λουλούδι ξανά. "Ξέρεις, η σύντομη βροχή σε δρόσισε. Η πολλή θα σε έπνιγε". Το σκέφτηκε λίγο. Μετά στράφηκε στο μέρος μου. Κάτι ετοιμάστηκε να απαντήσει μα έπνιξε την απάντησή του. Άφησε μόνο έναν ευωδιαστό αναστεναγμό και μου ευχήθηκε καλό δρόμο...
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022
Στεγνοί
όσοι κρύβονται με τη βροχή
ή με ομπρέλες περπατούν
Και τα δώρα που φέρνουν
οι σταγόνες χάνουν
και δεν ευχαριστιούνται όσο
πρέπει τη λιακάδα μετά
Τελικά, δεν είναι
και τόσο σπουδαίο
να μένεις στεγνός...
Όραση
Μια σαλαμάνδρα λιάζεται,
ξέρει πως πλησιάζει καταιγίδα.
Ο ποιητής τη γραφίδα ψάχνει
για να ξορκίσει το κακό που μέσα
του φωλιάζει, μα πιάνει το κεντρί
του σκορπιού.
Το μονοπάτι που στο βουνό
τυλίγεται και στριφογυρίζει,
ενώνει το τέρμα με την αρχή,
εκεί που φυτρώνει το λουλούδι
που έχει άρωμα ονείρου
και θανατερό φαρμάκι
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2022
Αστρίτης
Έβαλα το χέρι μου στου αστρίτη τη φωλιά μα δε με δάγκωσε με τα
ιοβόλα δόντια του. Μόνο με τη διχαλωτή του γλώσσα με
ασπάστηκε.
Ούτε το θάρρος μου εξυμνήθηκε ούτε και του φιδιού
η φήμη βελτιώθηκε. Μα τουλάχιστον γεννήθηκε ένα είδος φιλίας
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2022
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022
Κενό
Προσεύχονται οι αθώοι
κάτω από το βλέμμα του
μεγάλου φιδιού
Πίνουν οι διψασμένοι
από του δηλητηρίου
την πηγή
Κοιτάζουν οι ερευνητές
υπνωτισμένοι από
το άδειο υπερπέραν
Όλοι κρατούν στα χέρια
τους τη στάχτη του μηδενός
σίγουροι πως θησαυρό
αμύθητο έχουν αποκτήσει
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2022
Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2022
Ύπνος, θάνατος
Προτιμότερο
να με βασανίζουν
εφιάλτες
από το να μην ονειρεύομαι
καθόλου
Αυτοί
να με σκοτώσουν δεν μπορούν
μα η έλλειψη
ονείρων
κάνει τον ύπνο,
θάνατο
Κατάρα
Σπρώξε Σίσυφε, σπρώξε
τον βράχο των λαθών
γιατί ποτέ δε μένουνε θαμμένα
στους τάφους των χαμένων ημερών
Φάε αρπακτικό, φάε
το συκώτι κι αυτή τη μέρα
ας ξεσπάσει των επιλογών
η δίκαιη τιμωρία
Εκδίκηση ζητά
ο τυφλωμένος κύκλωπας
κι εγώ χάνομαι στα άγρια κύματα
που σήκωσε του χρόνου ο Ποσειδώνας
Γένεσις
Και το σκοτάδι κάλυψε
τα πάντα...
η θάλασσα έπνιξε τη γη
και χάθηκαν τα κήτη και τα κτήνη
το χάος κατάπιε και πάλι
το σύμπαν
έσβησαν τα αστέρια και ο ήλιος
κι ένας θεός από πηλό
θρηνεί μόνον στον άδειο
κήπο της Εδέμ
πάνω από του πύργου της Βαβέλ
τα ερείπια
έφτασε στα άστρα μα κι εκεί
ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ
Ο γιος του Δράκοντα
Νεκρές κραυγές
τη πόλη κατακλύζουν
τα μνήματα πάλλονται
από ζωή
καθώς οι νεκροί έρχονται
των ζωντανών να πάρουν τη θέση
Ο γιος του Δράκοντα
με το τάγμα του εφορμά
Φτερά έχει απόψε το σκοτάδι
και η εκδίκηση κυνόδοντες
Την ώρα του αίματος σημαίνει
ο πένθιμος ήχος της καμπάνας
κάπου μακριά,
κάπου που ο ήλιος δεν ανατέλλει
Ο θρόνος των οστών περιμένει
τον νόμιμο διάδοχο να κάτσει
Και έρχεται, ακούω τα βήματά του
στο αλύχτισμα των σκυλιών
στα ουρλιαχτά των τσακαλιών
στο κλάμα των βρεφών