Αίμα

 

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν τον συνάντησα κάτω από μια σκιά. Τον πλησίασα θεωρώντας πως είναι κάποιος καλοπερασάκιας που προτίμησε να κάτσει κάτω από μια σκιά και να συλλογιστεί την κούραση που θα του προκαλούσε μια δουλειά παρά να πάει να δουλέψει και να κουραστεί πραγματικά. Όταν όμως έφτασα μπροστά του πρόσεξα πως είχε ένα ρούχο μπροστά του απλωμένο και πάνω μικρούς κόκκινους λίθους, στο χρώμα του ρουμπινιού. Κοιτώντας καλύτερα πρόσεξα πως όλοι αυτοί οι λίθοι ήταν ραγισμένοι σε πολλές μεριές και μόλις ένα κομμάτι, διαφορετικό  στον καθένα, ήταν άθικτο. "Τι είναι αυτά που έχεις εκεί φίλε μου;" τον ρώτησα δείχνοντας με το ραβδί που κρατούσα. "Κοίτα καλά", μου είπε, "κάθε φορά που μου ραγίζει η καρδιά ένας τέτοιος λίθος εμφανίζεται πάνω σε τούτο το κομμάτι ύφασμα. Και κάθε ένας από αυτούς έχει ένα διαφορετικό κομμάτι άθικτο. Περιμένω λοιπόν να εμφανιστούν αρκετοί λίθοι ώστε να τους ενώσω και να φτιάξω μια ολόκληρη, άθικτη καρδιά και να την αλλάξω με τη παλιά μου". "Και πότε θα ξέρεις ότι συμπληρώθηκε ο αριθμός των λίθων ώστε να φτιάξεις μια ολόκληρη καινούρια καρδιά", τον ρώτησα με απορία. "Μα όταν θα σταματήσει η παλιά καρδιά μου να ραγίζει, τότε θα ξέρω πως συμπλήρωσα τον απαιτούμενο αριθμό" μου απάντησε χαμογελώντας. Του ευχήθηκα να μπορέσει σύντομα να μαζέψει τους λίθους του το συντομότερο δυνατό και ξεκίνησα να τραβήξω το δρόμο μου. "Μια στιγμή", μου φώναξε, "τι είναι αυτή η κόκκινη γραμμή που αφήνεις πίσω σου;". Κοίταξα τη κόκκινη γραμμή και για λίγο έμεινα σκεφτικός. " Αυτό είναι το αίμα από τη καρδιά μου που ματώνει. Περπατώ σε όλο το κόσμο αφήνοντας πίσω μου τούτη τη πορφυρή γραμμή μέχρι σταματήσει η καρδιά μου να αιμορραγεί" του είπα τελικά. "Και πότε θα γίνει αυτό;" με ρώτησε. "Μάλλον όταν πεθάνω", του είπα, "μα μέχρι τότε θα περπατώ και θα ματώνω, γιατί από το αίμα τούτο των θλίψεων ποτίζονται οι χαρές, που μπορεί να είναι λιγότερες από τις θλίψεις μα έχουν τέτοια γλυκύτητα που σε αποζημιώνουν για τη μικρή τους ποσότητα". Τότε με χαιρέτισε κι αυτός και μου ευχήθηκε ο δρόμος μου να είναι μακρύς ακόμα. Απομακρύνθηκα με γρήγορο βηματισμό γιατί το βράδυ ζύγωνε κι εγώ έπρεπε να βρω κάποιο μέρος να γράψω την ιστορία τούτη πριν τη ξεχάσω...