Στον καθρέφτη

Ήταν νωρίς το πρωί όταν 

με κοίταξε στα μάτια

και μου μίλησε με ήρεμη φωνή

"Δε ξέρεις πως κάθε νόμισμα

δύο όψεις έχει

και πως η χαρά από πόνο 

ακολουθείται; 

Πόσο ανόητος φαίνεσαι όταν 

μπροστά μου χαμογελάς".

Σκέφτηκα λίγο τα λόγια

του ειδώλου μου στον καθρέφτη

και μετά κάπως χαρούμενα του είπα:

"Καλύτερα η χαρά που πόνο σου 

αφήνει παρά η νέκρωση που 

η απάθεια ολόγυρα σκορπίζει."

Συνοφρυωμένος ο άλλος μου εαυτός

χάθηκε στο βάθος του γυαλιού

κι εγώ σφυρίζοντας γύρισα στις ασχολίες μου