Νομίζω ότι κοιμάμαι μες στη σιωπή του έλους
Η ζωή μου είναι από μέλι και από αψέντι
Σε βαθμό που όλα φαίνονται πράσινα
Μια φυσαλίδα σκάει μες στο ανύπνωτο όνειρο του νερού
Είμαι η χλομή έκρηξη μιας σκέψης
Με ύφος καταπονημένο
Σκοτεινή Κυριακή
Καταραμένοι Γάλλοι Ποιητές - εκδ. Ηριδανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου