Το απόκρυφο
στα πιο φανερά σημεία
θα το βρεις
μα δεν θα αποκαλυφθεί
Σαν το άρωμά σου,
που παντού μπορώ πια
να μυρίσω
αλλά μόνο δικό σου είναι.
Η ζέστη του σώματός σου
πόσο πολύ με πάγωσε, αλήθεια.
Μια πλάνη, μια Γη της Επαγγελίας
χτισμένη με των Σοδόμων
τα μιαρά ερείπια,
πάνω στο βρώμικο
χώμα των Γομόρρων.
Εκείνος ο αποχαιρετισμός
τόσο οδυνηρός
αλλά και τόσο απελευθερωτικός...
Νόμιζες πως στήλη άλατος θα γινόμουν;
Έφυγα όμως...έφυγα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου