Grigory Lvovski - Now The Powers Of Heaven

 

Σαν τη φλόγα

 

Αν σ' αγαπώ μη με ρωτάς

τα λόγια πάντα είναι εύκολα,

τη γλύκα τους μη πιστεύεις 

αν δε με δεις να χάνομαι, 

όπως χάνεται η φλόγα του κεριού 

ο αέρας σαν φυσήξει

We Have No Other Help - Ledkovsky - PaTRAM Institute Male Choir

 

Δίδαξέ με, Θεέ μου και Βασιλιά,

Δίδαξέ με, Θεέ μου και Βασιλιά,

να σε βλέπω σ' όλα τα πράγματα,

και ό,τι κάνω,

σαν νάτανε για σένα να το κάνω.

Κάποιος που το τζάμι κοιτάζει,

το μάτι εκεί μπορεί να σταματήσει·

ή, αν θέλει, να το διαπεράσει,

κι ύστερα να θωρεί τον ουρανό.

George Herbert

Σκιά

 

Για ποιαν έγραψα τους στίχους, με ρωτάς

μα δεν υπάρχει στίχος μου 

που να μη κρύβεται έστω η σκιά σου

ανάμεσα στα γράμματα και τα σημεία στίξης

The Best of Crystal | Cirque du Soleil

 

Πυξ Λαξ - Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο

 

Φυλαχτό

 

Πως χαμογέλασες μου είπες

στον περίπατό σου 

κι εγώ σε μπουκαλάκι φύλαξα

αυτό το χαμόγελό σου

Άννα Καλάντατζε - Η μουριά

 

Έτοιμη είναι η μουριά στην κάμαρή μου να χωθεί

Ειν' έτοιμη να 'ρθει να μου χαϊδέψει τα μαλλιά...

Ναι, με καλεί, όπου κι αν πάω με θωρεί

Το δέντρο μου το σμαραγδένιο με τ' απαλό το φύλλωμα...

Ω, τι ψίθυροι φτάνουν στ' αυτιά μου!

Ω, τι ψίθυροι! Φλογεροί και τρυφεροί, τόσο τρυφεροί...

Έτοιμη είναι η μπουριά στη κάμαρή μου να χωθεί

Έτοιμη να με πάρει απ' τους λαγόνες

Ανθολογία Γεωργιανής Ποίησης, εκδ. Καστανιώτη

Γιώργος Νταλάρας - Ο Λιόντας

 

Σάββατο του Λαζάρου

 

Το χέρι σου έπιασε το δικό μου, τον θάνατο νικώντας

στο λοφίσκο μαζί ανεβήκαμε, Σάββατο του Λαζάρου

Ψέματα!

 

Λένε: Ο Βασιλιάς της Αγάπης

θα εγκαταλείψει τους εραστές Του.

- Ψέματα!

Λένε: Το σκοτάδι ποτέ δε θα ξημερώσει.

- Ψέματα!

Λένε: Μη θυσιάζεις τη ζωή σου

στ' όνομα της αγάπης.

Μαζί με το κορμί θ απεθάνεις κι εσύ.

- Ψέματα!

Λένε: Τα δάκρυα που έχυσες για την αγάπη

είναι άχρηστα.

Εμπόδισαν τα μάτια σου,

σε κράτησαν μακριά απ' την αλήθεια.

- Ψέματα!

Λένε: Εσύ μπορείς να πας

πέρα από τον κύκλο του χρόνου,

αλλά η ψυχή σου δεν μπορεί

να ταξιδέψει πιο μακριά.

-Ψέματα!

Άνθρωποι παγιδευμένοι

στην ίδια τους τη ματαιοδοξία, λένε:

Η ζωή των προφητών είναι παραμύθια.

- Ψέματα!

Άνθρωποι που χάσανε το δρόμο τους λένε:

Ο δούλος δεν μπορεί να φτάσει τον Θεό.

- Ψέματα!

Λένε: Ο Γνώστης των Μυστικών

δεν φανερώνει στους υπηρέτες Του

τα μυστήρια του Αοράτου.

- Ψέματα!

Λένε: Δεν αποκαλύπτει 

τα βαθιά μυστικά της καρδιάς Του.

Δεν ανεβάζει τους δούλους Του στον ουρανό.

- Ψέματα!

Λένε: Όποιος έχει γεννηθεί στη Γη,

δεν θα συντροφέψει ποτέ τους αγγέλους.

- Ψέματα!

Λένε: Και η αγνή ψυχή

θα παραμείνει στη φωλιά της γης,

δεν θα πετάξει ποτέ με τα φτερά της αγάπης.

- Ψέματα!

Λένε: Ο Ήλιος του Θεού

δεν λάμπει για όλους στη γη.

Κάποιους τους ξεχνάει.

- Ψέματα!

Τρύπωσε τώρα στην εσωτερική γαλήνη,

Κάποιοι λένε:

Ούτε εκεί δεν θα ακούσεις τη φωνή του Θεού.

- Ψέματα!

Τζελαλαντίν Ρουμί, Στον κήπο του αγαπημένου, εκδ. Αρμός

Μνηστήρες - Μενεξέδες και ζουμπούλια

 

Νανούρισμα

 

Λόγια δε θα σου γράψω να σε παρηγορήσουν

δε τα χρειάζεσαι έτσι κι αλλιώς πιστεύω

Μα απόψε στο όνειρό σου θα σου τραγουδήσω,

μ' ένα νανούρισμα τους φόβους σου να διώξω

I won't write words to comfort you

I don't believe you need them anyway

But I'll sing for you in your dreams instead

chasing your fears away with a lullaby

Μια αξιομνημόνευτη φαντασίωση

 

Καθώς περπατούσα ανάμεσα στις φλόγες της κόλασης, γοητευμένος από τις απολαύσεις του Πνεύματος, που στους Αγγέλους φαίνονται σαν μαρτύριο και παραφροσύνη, συγκέντρωσα μερικές από τις Παροιμίες τους, πιστεύοντας πως, όπως τα ρητά που χρησιμοποιούνται σε ένα έθνος επισημαίνουν το χαρακτήρα του, έτσι και οι Παροιμίες της Κόλασης δείχνουν τη φύση της Υποχθόνιας σοφίας καλύτερα από οποιαδήποτε περιγραφή κτιρίων ή ενδυμάτων.

Όταν γύρισα πίσω, πάνω στην άβυσσο των πέντε αισθήσεων, όπου ένα φαράγγι με ομαλές πλευρές στέκει απειλητικό πάνω απ' τον παρόντα κόσμο, είδα ένα τρανό Διάβολο, τυλιγμένο μέσα σε μαύρα σύννεφα, που περιφερόταν στις πλαγιές του βράχου: με διαβρωτικές φλόγες έγραψε την ακόλουθη πρόταση, που τώρα έγινε αντιληπτή από το νου των ανθρώπων, και διαβάζεται από αυτούς στη γη:

"Πώς ξέρεις αν κάθε πτηνό που τον αιθέριο χαράζει δρόμο

Δεν είναι ένας κόσμος ηδονής απέραντος, κλεισμένος από τις πέντε σου αισθήσεις;"  

William Blake, Προφητικά, εκδ. Χατζηνικολή

Ciccada - A Dream in the realm of shadows

 

Στροβιλιζόμενες ψυχές

Σε ένα στρόβιλο ψυχών μυριάδων

με μάτια κλειστά γνώρισα την αύρα σου

In a whirlwind of a thousand souls

I would find your aura with my eyes shut

(πίνακας του William Blake)

Άδωνις- Ένα θεός αγαπάει το άλγος του

Στον θεό που σχίζεται

στα βήματά μου-

εγώ ο Μιχιάρ ο καταραμένος,

θυσία υψώνω τους νεκρούς

και λέω την ευχή του πληγωμένου λύκου.

Αλλά οι τάφοι που χασμουριούνται

στα λόγια μου 

κλωσσάνε τ' άσματά μου

μ' έναν θεό που απομακρύνει τις πέτρες από μας

και αγαπάει το άλγος του,

ευλογεί ακόμα και την κόλαση·

λέμε μαζί τις προσευχές

και στης ημέρας το πρόσωπο δίνει ξανά την αθωότητα.

Άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού-εκδ. Άγρα

Alkyone - Aremu Rindineddha

 

Πριν

 

Σε γνώριζα πριν να σε συναντήσω

πριν να σε χάσω σε αναζητούσα

Μίμηση από τα Ιαπωνικά - W.B. Yeats

 

Κάτι εξαιρετικά εκπληκτικό-

Εβδομήντα χρόνια έζησα.

(Ζήτω τα άνθη της Άνοιξης

Γιατί η Άνοιξη επέστρεψε.)

Εβδομήντα χρόνια έζησα

Όχι ρακένδυτος επαίτης,

Εβδομήντα χρόνια έζησα,

Εβδομήντα χρόνια άνδρας και αγόρι, 

Μα από χαρά δεν χόρεψα ποτέ.

Ποιήματα, εκδ. Βιβλιο...βάρδια

AGAPI MOU FIDELLA PROTINI - GHETONIA

 

Το λάβαρο

 

Η νίκη που πέτυχα 

στη τελευταία μάχη μας

πως έχασα σήμαινε

τον πόλεμο για πάντα

Υψωμένο το λάβαρο του θριάμβου

κυματίζει στο ρυθμό

ενός πένθιμου εμβατηρίου

Ένας άνδρας δε κλαίει ποτέ - Jose Craveirinha

 

Συνήθιζα να πιστεύω πολύ

σ'εκείνη την ιστορία, που 'λεγε

πως ένας άνδρας δε κλαίει ποτέ.

Συνήθιζα, ακόμα, να πιστεύω

πως ήμουν ένας άνδρας κι εγώ!

Στη νιότη μου δεν τολμούσα να ΄μαι

δειλός, όταν παίζαμε με άλλα

παιδιά τ' αλαζονικά παιχνίδια

της ηλικίας μας· μιμούμενοι συχνά 

τις ηρωικές -σαν από σίδερο-

μορφές, που βλέπαμε καμιά φορά

στον τότε κινηματογράφο! Τώρα τρέμω·

αλλά και κλαίω μαζί τώρα:

όπως ένας άνδρας τρέμει·

κι όπως ένας άνδρας κλαίει!

Η Ποίηση της Μαύρης Αφρικής, εκδ. Ροές

ΥΠΝΕ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - CHÓRES [ At Bageion Hotel ]

 

Στη γη της Παλαιστίνης

 

Ξημερώνει πάλι

μα ίχνος φωτός

Ο ήλιος ανατέλλει

μαύρος σαν τη νύχτα

απλώνει το σκοτάδι

Ένα σύννεφο μονάχα

λάμπει κάπου μακριά

Σ' ενός Γολγοθά

την απότομη πλαγιά

το αίμα κυλά 

πηχτό σαν θρόμβος

Σ' ακούω να γελάς...

σ' ακούω να γελάς...

Επιτύμβιο επίγραμμα

 

Λειψά έφαγα, λειψά ήπια, αρρώστησα πολύ. Και πέθανα. Έστω και αργά. Στα τσακίδια λοιπόν. Όλοι σας.

Σιμωνίδου Κείου, 556-468/ 7 π.Χ)

Επιτάφιος Λόγος, εκδ. Άγρα 

Κωσταντής Πιστιόλης - Μαύρα μου Μάτια

 

Το σκάνδαλο

 

Σόδομα και Γόμορρα

Εξώλης και προώλης

Με μια τσιγγάνα κλέφτηκε

Ο δήμαρχος της πόλης

Μόνα κι έρημα άφησε

Τα τέσσερα παιδιά του

Αν κι όπως όλοι ξέραμε

Δεν ήτανε δικά του

Σαν τη τρελή η γυναίκα του

Γυρνάει και καταριέται

Από του εραστή το μπράτσο

Πολύ σφιχτά κρατιέται

Και τώρα πολίτες άμοιροι

Χωρίς τον δήμαρχο τους

Ποιον να βρούνε άξιο

Να τρώει τον οβολό τους;

Τα δικαστήρια- Εκκλησιαστής

 

Είδα κάτω απ' τον ήλιο και τους τόπους όπου απονέμεται η δικαιοσύνη. Και είδα πως μέσα στα δικαστήρια δίκαζαν οι άδικοι κι οι ασεβείς.

Και είπα μέσα μου: Ο Θεός θα κρίνει και τον δίκαιο και τον αμαρτωλό, γιατί υπάρχει καιρός για το καθετί. Και ο Θεός θα κρίνει όλες τις πράξεις των ανθρώπων. 

Σκέφτηκα λοιπόν ότι Εκείνος θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους, και θα φανερώσει, πως οι αμαρτωλοί δεν διαφέρουν από τα ζώα παρά μόνο στη λαλιά.

Εκκλησιαστής, μτφ Ισάρης Αλέξανδρος, εκδ. Ολκός

String Demons - Οι 3 ξαδέρφες

 

Πρωί

 

Πόσο ξεχώριζες στο πλήθος μέσα θυμάμαι

και πώς γύρω σου γύριζε η γη

Ο ήλιος τις αχτίδες του έστελνε

μόνο και μόνο για ν' αγγίξουν τα μαλλιά σου

και μαζί τους, τους ώμους σου να στολίσουν

Ένα απαλό αεράκι να χαϊδέψει το χαμόγελό σου 

μάταια επέμενε

Εσύ αταλάντευτη, ανέγγιχτη από της φύσης 

τις ανήμπορες δυνάμεις

Μέχρι που σε σκούντηξε η διπλανή σου

κι αμέσως έγινες γήινη ξανά, ανθρώπινη

και το αεράκι να σε αγγίξει μπόρεσε 

και η γη ξανά, γύρω από τον ήλιο 

άρχισε να γυρνά, 

ενώ οι αχτίδες του και στην υπόλοιπη πλάση

καταδέχτηκαν να φτάσουν.

Όλα γίνηκαν ξανά φυσιολογικά,

εκτός από τη νεραϊδένια σου ματιά,

που παρέμεινε να κοσμεί

το πρόσωπό σου εκείνο το πρωί

Βάρος

 

Βάλε χρυσάφι στου πουλιού τα φτερούγια, ποτέ του να μη ξαναπετάξει στα ουράνια 

Κώστας Γανωτής - Ομάρ Χαγιάμ

 

Στιγμή

Δίπλα δίπλα κάτσαμε 

και ήταν αρκετό 

Το κρύο έμεινε μακριά

Πώς πέρασε η ώρα 

σαν της βροχής νερό

Και οι πλακόστρωτοι δρόμοι 

που τόσο γρήγορα περπατήθηκαν

σε πείσμα μου,

κρατήσαν τη στιγμή να μου τη θυμίζουν

για παρηγοριά.

Ξύλινα Σπαθιά - Ατλαντίς

 

Το σκήπτρο

Τότε ο Διομήδειος Σάββατος για πρώτη φορά αποφάσισε να πει κι εκείνος τα δικά του:

- Εγώ ξέρω, άρχισε εκείνος, ότι σ' όποιον ανήκει το ποτήρι, σ' αυτόν ανήκει και το "Πάτερ Ημών". Όμως δεν βρήκες το σωστό δρόμο Τώρα η γλώσσα σηκώνεται εναντίον της γλώσσας και σ' αυτόν τον τελευταίο καιρό του πολέμου εμείς θέλουμε να χτίζουμε σε ακατάλληλη ώρα. Η ειρήνη κερδίζεται, ενώ κανείς ακόμα δεν έχει κερδίσει ούτε έναν πόλεμο. Καλό είναι οι μικροί λαοί, σαν κι εμάς, να ξέρουν να μεταχειρίζονται το σκήπτρο που είναι από πάνω τους, οποιουδήποτε κι αν είναι το σκήπτρο. Εκεί βρίσκεται η σοφία, και ο πατριωτισμός στην ειρήνη μετράει πιο πολύ από τον πατριωτισμό στον πόλεμο· ενώ εσύ, μέχρι χτες, ώσπου όλα άρχισαν να φλέγονται και το αίμα μέσα σου να γίνεται κλάμα, δεν ήξερε τι να κάνεις με το μίσος και με την αγάπη σου...

Μίλοραντ Πάβιτς, Η Εσωτερική Πλευρά του Ανέμου, εκδ. Εστία

Περιττή μαγεία

 

Κι αν είχα τη δύναμη τη μαγική

των αστεριών τη κίνηση να ορίζω

αχρείαστη και άχρηστη θα μου ήταν

αν τη ματιά σου δε μπορούσα να παγιδέψω

Ταγκόρ - Η υπέροχη νύχτα

Ήταν ώρα κατακλυσμού. Τ' άστρα είχανε χαθεί από τον ουρανό.  Όλα της γης τα φώτα είχαν σβήσει. Δε θα έβλαφτε καθόλου αν λέγαμε καμιά κουβέντα εκείνη τη στιγμή. Μα δεν μπορούσαμε να προφέρουμε ούτε λέξη. Ούτε η τυπική ερώτηση "τι γίνεσαι;" δε βγήκε απ' το στόμα μας. Μόνο στεκόμαστε και κοιτάζαμε το σκοτάδι, ενώ στα πόδια μας βογγούσε ο πυκνός, ο μαύρος κι άγριος χείμαρρος του θανάτου. 

Έλεγα μόνο μέσα μου: "Κοίτα. Σήμερα η Σουραμπάλα ήρθε στο πλευρό μου, αφήνοντας όλον τον άλλον κόσμο. Σήμερα δεν έχει κανέναν άλλον κοντά της· μόνο εμένα. Στα παλιά και περασμένα παιδιάτικά της χρόνια η Σουραμπάλα έχει έρθει από κάποιο ανοιξιάτικο βασίλειο μυστηρίου, από μια ζωή που 'χε δικιά της τροχιά, και στάθηκε στο πλευρό μου σ' αυτή τη φωτισμένη και πλημμυρισμένη απ' ανθρώπους γης. Και σήμερα, ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, άφησε τη γης, τόσο γεμάτη από φως κι από ανθρώπινα πλάσματα, για να σταθεί στο πλευρό το δικό μου, την ώρα αυτή του τρομερού  και θλιβερού και θανατικού σπασμού της Φύσης. Το Ρέμα της Ζωής έριξε εμπρός μου το τρυφερό μπουμπούκι εκείνο, κι η Πλημμύρα του Θανάτου έφερε το ίδιο λουλούδι, στην τέλεια, τώρα, άνθισή του, σε μένα και σε κανέναν άλλον. Ένα άλλο κύμα, και σαρωνόμαστε μακριά από το τελευταίο σημείο της γης, και κοβόμαστε από τα κοτσάνια όπου ο καθένας μας ορθώνεται εδώ χωριστά και γινόμαστε ένα στο βασίλειο του Θανάτου.

"Άμποτε το κύμα αυτό ποτέ να μην έρθει! 

Άμποτε η Σουραμπάλα να ζήσει χρόνια πολ-

λά κι ευτυχισμένα, περιτριγυρισμένη από σύ-

ζυγο και παιδιά, από συγγενείς  κι υπηρέτες".

Τη νύχτα αυτή, τη μια και μοναδική, καθώς στεκόμουν εκεί στ' αχείλι του αφανισμού της Φύσης, γεύθηκα την αιώνια ευδαιμονία.

Η νύχτα πέρασε, η θύελλα έπαψε, η πλημμύρα έπεσε. Δίχως μια λέξη να προφέρει η Σουραμπάλα γύρισε στο σπίτι της, κι εγώ, το ίδιο., γύρισα στη καλύβα μου, δίχως να προφέρω μια λέξη.

Σκέφτηκα. Αλήθεια δεν έγινα Ναζίρης, ούτε Αρχιγραμματέας, ούτε Ρήγας Φερραίος. Είμαι μόνο ένας δευτεροβάθμιος δάσκαλος ενός χωριάτικου σχολείου. Μα μια νύχτα, μια υπέροχη νύχτα, στο σύντομο διάστημά της, αχτιδοβόλησε στη σταδιοδρομία όλης μου της ζωής. 

Η νύχτα εκείνη, η μία και μόνη, απ' όλες τις μέρες και τις νύχτες της ζωής μου, ήταν η υπέροχη δόξα της ταπεινής ύπαρξής μου.

Ρ. Ταγκόρ - Ινδικά Διηγήματα, εκδ. Ηριδανός

Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Καντηλανάφτης

 

Κελάηδημα

 

Δε θα σου ψιθυρίσω απόψε "καληνύχτα"

θα είναι σιωπηλός ο χαιρετισμός που θα στείλω

κι όταν ξημερώσει τη καλημέρα μου θ' ακούσεις

στων μικρών πουλιών το πρωινό τραγούδι

Γιάννης Χαρούλης - Τι λάθος κάνω

 

Εργασία και αποτελέσματα

 

«Έχετε το δικαίωμα να εργαστείτε, αλλά μόνο για χάρη της δουλειάς. Δεν έχετε δικαίωμα στους καρπούς της δουλειάς. Η επιθυμία για τους καρπούς της δουλειάς δεν πρέπει ποτέ να είναι το κίνητρό σας για να εργαστείτε. Μην ενδίδετε ποτέ στην τεμπελιά.

Εκτελέστε κάθε ενέργεια με την καρδιά σας προσηλωμένη στον Υπέρτατο Κύριο. Απαρνηθείτε την προσκόλληση στους καρπούς. Να είστε ισορροπημένοι στην επιτυχία και στην αποτυχία: γιατί αυτή η ομαλότητα της ιδιοσυγκρασίας εννοείται με τη γιόγκα.

Η δουλειά που γίνεται με άγχος για τα αποτελέσματα είναι πολύ κατώτερη από τη δουλειά που γίνεται χωρίς τέτοιο άγχος, με την ηρεμία της αυτο-παράδοσης. Αναζητήστε καταφύγιο στη γνώση του Μπράχμα. Αυτοί που εργάζονται εγωιστικά για αποτελέσματα είναι άθλιοι».

― Μπαγκαβάντ Γκίτα

Φακίρης

 

Μαγεύει η μουσική κι ο ήχος της φλογέρας

καρφιά τ' αρώματα που καπνίζει ο αέρας

υποσχέσεις δόθηκαν λιβάνια π' αργοσβήνουν

σαν φακίρης στέκομαι, αρχή καινούριας μέρας

Charles Baudelaire - Συμπαθητική Φρίκη

 

Απ' αυτόν τον περίεργο και πελιδνό ουρανό

Που ταλανίζεται όπως το πεπρωμένο σου,

Ποιοι λογισμοί μες στην αδειανή σου τη ψυχή

Κατεβαίνουν; Αποκρίσου λιμπερτίνε.

Αχόρταγα άπληστος

Του κρυφού και του αβέβαιου,

Δεν θα μυξοκλάψω σαν τον Οβίδιο

Διωγμένος από τον λατινικό παράδεισο

Ουρανοί ξεσκισμένοι σαν γιαλοί,

Μέσα σας η έπαρση μου καθρεφτίζεται,

Τα τεράστια πενθηφόρα σύννεφά σας

Είναι των ονείρων μου οι νεκροφόρες, 

Και οι λάμψεις σας το αντιφέγγισμα είναι

Της κόλασης όπου η καρδιά μου τέρπεται. 

Καταραμένοι Γάλλοι Ποιητές, εκδ. Ηριδανός

ΘΕΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ * ''Εδήλωσα Τρελλός'' Νινής Ζαχά

 

Ένα ποτήρι φωτιά

 

Ένα ποτήρι γέμισα ως πάνω με φωτιά

το έφερα στα χείλη μου και ήπια μια γουλιά

έκαψε μέσα μου τη κάθε αμφιβολία

και ήτανε η γεύση της αφόρητα γλυκιά

Ιερό

Ας εξαπολύσουν οι Ιερείς του Κορακιού της αυγής, πετώντας τα θανατερά τους μαύρα, βραχνές κατάρες στα τέκνα της χαράς. Ούτε οι πνευματικοί αδελφοί του που ο τύραννος λογαριάζει ελεύθερους, θα χαράξουν τα όρια ή θα χτίσουν τη σκεπή. Ούτε η χλομή θρησκευτική λαγνεία θα ονομάσει παρθενία ό,τι μόνο ποθεί αλλά δεν πράττει!

Γιατί το καθετί που ζει είναι Ιερό.

William Blake, Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης, εκδ. Εκδοτική Θεσσαλονίκης (βιβλιο...βάρδια)

Πάνος Μουζουράκης - Αυτή είναι η ζωή

 

Καμουφλάζ

 

Πόσο καλά σκέπαζαν τα αστεία μου

τον πόνο που προκαλούσε η απουσία...

ή η παρουσία σου

Να την η ψυχή

 

Να την η ψυχή

πνέει ο άνεμος

ένα οι δύο

και όμως βλέπει

την πεταλούδα στη σκιά

ένθα λάμπει

Ιερομονάχου Συμεών, Συμεών Μνήμα, εκδ. Άγρα

Απ' τον Αττίκ στον Γούναρη - Πόσο λυπάμαι

 

Αρνάκι άσπρο και χαζό

 

Στα πίτουρα ανακατεύτηκα

και μ' έφαγε μια κότα

όσες φορές κι αν χτύπησα

έτρωγα στο τέλος πόρτα

σε βάρκα τρύπια ανέβηκα

κι άλλαξα αμέσως ρότα

στην κορφή με τη κανέλλα κάθομαι

αν θες να μ' εύρεις ρώτα

μα αν με γυρεύεις για αρνί

δεν τρώω πια τέτοια χόρτα!

Γιώργος Νταλάρας - Ήλιε μου σε παρακαλώ

 

Μόνο ερείπια

 

Μόνο ερείπια έμειναν στην πατρίδα, το βουνό γελά

Saito Keisui, 77 ετών, Μιγιάγκι

Saito: "Το σπίτι μου απέχει πέντε χιλιόμετρα από την ακτή, ωστόσο το τσουνάμι έφθασε μέχρι εκεί σηκώνοντας κ΄'υμα ύψους ενός μέτρου. Πλημμύρισε όλους τους ορυζώνες δύο χιλιόμετρα ανατολικά του εθνικού Αυτοκινητοδρόμου Νο. 6 με βουνά από ερείπια. Καθώς όμως οι ορυζώνες ξαναπρασίνιζαν και οι κερασιές άνθιζαν στα βουνά, με καθησύχαζε η φράση "το βουνό γελά". 

Η φράση "το βουνό γελά" ή "χαμογελά" απαντάται ήδη σε κείμενα του 6ου αι. μ.Χ. Το κινέζικο ιδεόγραμμα για το "γελώ" ή "χαμογελώ" έχει και τη σημασία "ανθίζω", έτσι η φράση ουσιαστικά παραπέμπει στην άνοιξη. 

Τσουνάμι, 28 χαϊκού από επιζήσαντες της φυσικής καταστροφής στην Ιαπωνία το 2011, εκδ. Μανδραγόρας

Ο καφές

Μέχρι να μου φτιάξεις έναν καφέ  

άσε με κάμποσα να λιώσω  χρόνια

εκείνα που φύγαν και πήγαν χαμένα

στοιβαγμένα σε έναν παλιό σωρό

μέχρι η ζάχαρη να λιώσει στο ποτήρι

δώσε μου χιλιόμετρα να σβήσω

αυτά που στήθηκαν σαν φράχτης 

και ήθελαν τη πόρτα να κλείσω για καλά

ώσπου το γάλα να προσθέσεις 

ένα αστείο κρύο σκέφτομαι να πω

να χαθεί η πίκρα που κρύβεται 

στους κόκκους του καφέ προσεκτικά

Άδωνις - Τα δύο πτώματα

Μες στα εντόσθιά σου τα δουλοπρεπή,

στο κεφάλι, στα μάτια και στα χέρια σου,

έθαψα ένα μιναρέ· κήδεψα δυο πτώματα-

τον ουρανό και τη γη, 

ω φυλή, 

ω σωθικά του τζίτζικα ω ανεμόμυλε!

'Ασματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού, εκδ. Άγρα

Asturias - Isaac Albéniz (Guitar & Castanets)

 

Μόλις φυσήξει

 

Μόλις φυσήξει,

με λέξεις αέρινες

γράφω χαϊκού

Pizzica di Aradeo - TERRA TARANTA

 

Ομάρ Καγιάμ - Σαν το νερό...

 

Σαν το νερό του ποταμού κι ο αγέρας της ερήμου,

Μια μερ΄ ακόμη επέρασε κι εχάθει απ' τη ζωή μου.

Όμως ποτέ δεν έφθειρα τη σκέψη μου για να 'βρω.

Να σκέπτομαι τ' ανύπαρκτα και να πονεί η ψυχή μου.

Ρουμπαγιάτ, εκδ. Ερατώ

Γυρεύοντας φως

Κι αν έψαξα το φως

σε άστρα μυριάδες

το χρόνο μου

ξόδεψα ματαίως

Στα μάτια σου 

βρισκόταν εξ αρχής 

Το Χάραμα - Τάιγκου Ριόκαν

 

Το χάραμα 

συχνά ανεβαίνω

στην κορυφή του βουνού Κουγκάμι

Ελάφια αποκάτω,

οι φωνές τους μπουκωμένες

από τις σωρούς των φύλλων της σφεντάμης

Πλαγιασμένα ανενόχλητα

στους πρόποδες του βουνού

Ο Ενδεής του Όρους Κουγκάμι, εκδ. Οδός Πανός

KALINITTA with Greek Translation

 

Άνοιξη

 

Ο χειμώνας έφυγε

μα πίσω τι αφήνει,

κάτι που να χωρά

σ' ένα μικρό κοφίνι;

Η άνοιξη με χάρη

χτυπάει το ταχίνι

με γύρη μας εγέμισε

κάποιος να μας πλύνει

Σε χαμομήλι στέκομαι

ένα φιλί μου δίνει

κρασί κόκκινο κερνά

και μαζί μου πίνει

Πυξ Λαξ - Κλεμμένη Ομορφιά

 

Ταο Τε Κινγκ (38)

 

Ο γνήσια καλός δεν έχει επίγνωση της καλοσύνης του,

Και γι' αυτό είναι καλός.

Ο επιπόλαιος προσπαθεί να 'ναι καλός,

Και γι' αυτό δεν είναι καλός

Ο γνήσια καλός δεν κάνει τίποτα, 

Κι όμως τίποτα δεν εγκαταλείπεται ατέλειωτο.

Ο επιπόλαιος δε σταματά να κάνει,

Κι όμως πάντα πολλά μένει να γίνουν.

Όταν ο αληθινά καλός κάνει κάτι, 

    δεν εγκαταλείπει ατέλειωτο τίποτα.

Όταν ο δίκαιος κάνει κάτι, αφήνει πολλά στη μέση.

Όταν ο φανατικός της πειθαρχίας κάνει κάτι

    χωρίς να βρει απόκριση πουθενά,

Ανασκουμπώνεται προσπαθώντας να επιβάλλει την τάξη.

Γι' αυτό, όταν χαθεί το ταό, υπάρχει καλοσύνη.

Όταν χαθεί η καλοσύνη, υπάρχει αβρότητα.

Όταν χαθεί η αβρότητα, υπάρχει δικαιοσύνη.

Όταν χαθεί η δικαιοσύνη, υπάρχουν οι τύποι.

Όμως οι τύποι αποτελούν το κέλυφος της πίστης

   και της ειλικρίνειας, είναι η αρχή της σύγχυσης.

Όπως διάφορες προφητείες αποτελούν μονάχα εντυπωσιακή

   παρουσίαση του ταό.

Απαρχή τρέλας.

Για τούτο ο αληθινά μεγάλος ασχολείται με το πραγματικό κι 

    όχι με το επιφανειακό,

Με τον καρπό κι όχι με το άνθος.

Για τούτο δέξου το ένα κι απόρριψε τ' άλλο.

Λάο Τσε

Σουρεάλ αφύπνιση

 

Τρέχει η νύχτα βιαστική

κι ο σκύλος μου κάνει εμετό

ίσως μια βροχή ν' απάλυνε

τους πόνος απ' τον τοκετό

τι δώρο να πέσει από ψηλά 

το βίο μας να κάνει υποφερτό

βράζω το ζουμί του διπλανού μου

σε φέρετρο από μαόνι σκαλιστό

πίνακας: “The Creation of Birds” του Remedios Varo

Herb Trimpe: From Hulk to GI Joe to the Extreme 90s

 

Χίλια Μύρια Κύματα - Ν. Ξυλούρης

 

Νυχτερινή ανοησία

 

Κατέβηκες τρέχοντας 

τη σκάλα για Παρίσι

αεροπλάνο έκανες 

το γέρικο κυπαρίσσι

μα πετώντας έχασε 

τον προσανατολισμό του

απάνω από τα βουνά

της θερινής Κορέας

τα μαλλιά σου έφτιαξες

κι έχεις το λουκ ωραίας

μα τι τα θες στο πιάτο σου

ωμά τα χταποδάκια

αφού ποτέ δε χόρεψες

χτυπώντας παλαμάκια;

Ευτυχία

 

Η εικόνα εκείνης που η εμφάνισή της καταυγάζει τη σκοτεινή νύχτα, παρουσιάστηκε στον ύπνο μου. Θαύμασα για την καλή μου τύχη κι είπα: Θεέ μου, από πού μου 'ρθε αυτή η ευτυχία;

Σααντί, Το Γκιουλιστάν, εκδ. Ηριδανός 

Μίλτος Πασχαλίδης ~ Αφήγηση

 

Γητεύτρα

 

Σαν φίδι υπνωτισμένο, χορεύω

στης φλογέρας σου τον μαγικό ρυθμό

Λ. Μαχαιρίτσας - Ρίξε Κόκκινο στη Νύχτα

 

Ένα Σονέτο στον Θερβάντες - Ρούμπεν Δάριο (1867-1916)

https://edromos.gr/me-ochima-tin-poiisi-roympen-dario-1867-1916/

Ώρες πολλές μελαγχολίας και θλίψης

περνώ στη μοναξιά μου. Μα ο Θερβάντες

είναι φίλος καλός. Μου γλυκαίνει

τις πικρές μου στιγμές και μ’ αναπαύει.

Αυτός είναι για μένα ζωή και φύση,

κράνος χρυσό χαρίζει, όλο διαμάντια,

στα όνειρά μου που περιπλανιώνται.

Μου πάει: προσεύχεται, γελάει, στενάζει.

Χριστιανός κι ευγενής κι αγαπησιάρης

μιλάει σαν ένα ρυάκι κρυσταλλένιο.

Έτσι τον αγαπώ και τον θαυμάζω

σαν βλέπω πως η μοίρα

κάνει ν’αναγαλλιάζει ο κόσμος όλος

με του ισόθεου την τρισαιώνια θλίψη.

Πνοή

 

Μικρό παιδί στην αγκαλιά σου

η ματιά σου και μόνο με τρέφει

Τα όνειρα μου όλα εσύ

και όλοι οι προορισμοί μου,

εσύ η απάντηση

σε κάθε προσευχή μου

Σκύψε και φίλησέ με 

και δώσε μου πνοή

Matsuo Basho haiku

 

Το κοράκι:

σκονισμένος μετανάστης

στη γύμνια ενός κλαδιού

Μόνο τα όνειρά μου συνεχίζουν, εκδ. Ερατώ