Ποιητική (α)γωνία

 

Αφού τους σκοτεινούς μου στίχους

κανένας δε διαβάζει 

θα γράψω κι εγώ πιο εύθυμους

μπας και κάποιος κάνει χάζι

Για ανθρώπους με κοστούμια ακριβά 

που γλιστρούν στη λάσπη

και που το μυαλό που είχαν κάποτε

έχουν από καιρό πια χάσει

Για γείτονες που κι η φωνή τους

μου χαλά τη μέρα

ή κοντινούς μου συγγενείς

που έχω κάνει πέρα

Μπορεί κάτι να πω για τους 

παλιούς μου φίλους 

που μάλλον θα ριμάρω 

με γάτες και με σκύλους

Ίσως να γράψω για τον Θεό

που μ' έφτιαξε από χώμα

ή για έναν έρωτα παλιό

που μ' απορρίπτει ακόμα!

Μπορεί όμως τελικά 

τίποτα να μη γράψω

και σε μια ήσυχη γωνιά 

τη μοίρα μου να κλάψω!