Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι, ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον , καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ.εἰκόνα Θεοῦ, πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μὴ ἔχουσαν εἶδος. Ὧ τοῦ θαύματος! Τὶ τὸ περὶ ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον; Πῶς παρεδόθημεν τὴ φθορά , καὶ συνεζεύχθημεν τῶ θανάτω; Ὄντως Θεοῦ προστάξει, ὡς γέγραπται, τοῦ παρεχοντος τοὶς μεταστάσι τὴν ἀνάπαυσιν.
(από την εξόδιο ακολουθία)
(η φωτογραφία δική μου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου