Δυο κόρακες

 

Όσα ο άνεμος μαζεύει, διαβόλοι τα σκορπίζουν

κι όποιος θυμάται τα παλιά, τα νέα του σαπίζουν

απ' το παράθυρο κοιτώ, δυο κόρακες φτερουγίζουν

το άδικο και το δίκαιο, σαν πούπουλα ζυγίζουν