Μέσα στο δάσος

 

Έκλεισε και κλείδωσε τον ναό όπως και κάθε βράδυ

μόλις σκοτείνιαζε ο ουρανός.

Κατέβηκε το μονοπάτι και μπήκε μέσα στο δάσος

σαν έντομο που το τραβά το φως.

Κατέβηκε στο ποτάμι εκεί δίπλα στην όχθη που έπεφταν 

οι πρώτες ακτίνες του φεγγαριού.

Περίμενε λιγάκι όπως κάθε φορά να εμφανιστεί και να ξεκινήσει

τα βήματα του αέρινου χορού.

Κι εκείνη στην ώρα την ορισμένη ήρθε σαν να 'χαν ραντεβού

μια όμορφη νεράιδα, κόρη του νερού.

Και στο χορό της επάνω τον πλησίασε σαν κύκνος που τραγουδά

στα μάτια  τον κοίταξε, με τα χέρια της να πιάνουν τα δικά του.

Και το φεγγάρι τότε έριξε  μια και μόνη ακτίνα

και μέσα απ' το μαύρο ράσο άστραψε ο σταυρός

η νεράιδα χάθηκε με ένα θλιμμένο βλέμμα 

κι έμεινε μόνο να τραγουδά το νερό στο ρέμα.

Κοίταξε ολόγυρα σαν μόλις ξυπνημένος

το δάσος ήταν ήρεμο όπως και πριν

κι έμεινε να σκέφτεται κάπως σαστισμένος

αν η τύχη έφερε το φως της πανσελήνου

ή το τέλος έγραψε το χέρι του Θεού