Οπτασία

 

Νόμισα πως σε είδα τις προάλλες

Ομολογώ ότι έχασα τη ψυχραιμία μου

έστω για λίγα δευτερόλεπτα.

Ένιωσα τα πόδια μου να τρέμουν

το στόμα μου να ξεραίνεται.

Ζαλίστηκα θαρρώ. 

Δεν ήξερα τι να κάνω.

Το μυαλό μου φώναζε να γυρίσω

και να τρέξω όσο πιο μακριά μπορώ

μα πώς χτυπούσε η καρδιά μου

κρατώντας με ακίνητο

ουρλιάζοντας να σε πλησιάσω.

Ξέρεις, όταν σε πλησίαζα είχα την αίσθηση

πως σαν τον Ίκαρο πολύ κοντά στον ήλιο πετώ

και από στιγμή σε στιγμή με λιωμένα φτερά

στο πέλαγος θα πέσω.

Ο ήλιος...αυτός έριξε τις αχτίδες του στο μέρος 

που στεκόσουν, διέλυσε την ομίχλη και μαζί την

οπτασία που πέρασα για αληθινή. 

Η ψευδαίσθηση διαλύθηκε και γύρισα το κεφάλι

μου από την άλλη μεριά.

Κι όμως...ήμουν τόσο σίγουρος πως ήσουν εκεί