Στίγματα

Τα χέρια και τα πόδια μου ματώνουν

καθώς προσεύχομαι σε παγερή γωνιά

αίμα και νερό απ' την πλευρά μου ρέει

μα δεν ήρθες ούτε απόψε να με βρεις

κι όσο μένω μόνος τόσο οι πληγές πονούν

Το σκοτάδι ψηλαφώ μήπως και δίπλα στέκεις

αλλά τι λέω, αν ήσουν εδώ θα έλαμπε ο τόπος

και ζεστασιά θα κάλυπτε το κάθε χιλιοστό μου

Ας είναι, θα παραμείνω εδώ να αιμορραγώ 

μέχρι η πόρτα που τόσο καιρό χτυπώ ν' ανοίξει