Μαντόνα μία!!!

 

Όταν την είδε να βουτά τη πέρασε γοργόνα

νόμισε πως του έπεσε από ψηλά κοτρόνα

πως θα την έχει, σκέφτηκε, στη κεφαλή κορώνα

πού να 'ξερε πως έμπαινε στο μάτι του κυκλώνα

Ο χρόνος πέταξε γοργά σαν πέτρα από σφεντόνα

να τον σώσει δε μπορεί ουτ' η Κυρά Μαντόνα

δε του μοιάζει πια με άνοιξη μα φέρνει του χειμώνα

κι αντί να τρέξει σαν λαγός, στέκει σαν τη χελώνα