Παραληρρηματικόν

 

Φωτιά πήραν τα πόδια μου

κι ο πισινός μου λίγο

αλλά δεν έφταιγα εγώ!

Δε του είπα εκεί να στέκει

και να με κοιτά όλος περιέργεια

καθώς τους στίχους μου απαγγέλω

με φωνή καθάρια και βροντερή

με μελωδία σπάνια 

και κορακίστικη φωνή!

Όλη μου τη ζωή 

την ξόδεψα στο βρόντο

κι αν δεν έχεις ρέστα να μου δώσεις

μη σκας σου τα χαρίζω

μα όπου σταθώ κι όπου βρεθώ 

τσιγκούνη θα σε βρίζω...

Κι αν αναρωτιέστε τι πυροδότησε

αυτή  τη σπάνια τρέλα

σημαίνει πως δε γνωριστήκαμε ποτέ

γιατί τότε θα ξέρατε καλά

πως πάντα ήμουν παλαβός λιγάκι

κι αυτό με έβγαλε από

ετούτη δω τη λάσπη