Το ραντεβού!

 

Με ύπαρξη αιθέρια περίπατο ρομαντικό

χέρι χέρι ανεβήκαμε σε λόφο ειδυλλιακό

ο ήλιος έλουζε το μέρος με ακτίνες πορφυρές

οι συνθήκες φάνταζαν πραγματικά ιδανικές

την ώρα που έσκυψα γλυκά να τη φιλήσω

πτηνό περαστικό σκέφτηκε "ώρα να κουτσουλήσω"

σημάδεψε ακριβώς στου κεφαλιού το κέντρο

τινάχτηκα και χτύπησα στο διπλανό μου δέντρο

από τον πόνο τον πολύ του μίλησα χυδαία

τόσο που ενοχλήθηκε η ομορφούλα νέα

καθώς διαπνεόταν από  οικολογίας πνεύμα

όρθια πετάχτηκε σαν να τη περνούσε ρεύμα

"Άθλιε παλιάνθρωπε που το πουλάκι βρίζεις

μείνε τώρα μοναχός σαν κατάρα να γυρίζεις",

είπε και έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω

δεν είχα έστω μύγδαλα να την κυνηγήσω

Ξεκίνησα κι εγώ λοιπόν, μονάχος να γυρίσω

και σκύλος να ουρήσει πάνω μου δε θα ξαναβρίσω...