Αβαδδών

 

Στη σκιά του Γολγοθά κλαίει

ο άγγελος του φωτός

αναπολώντας τα μεγαλεία που περάσαν

Αυτός, ο ομορφότερος των Αρχαγγέλων

στης Κόλασης τη λάσπη να κυλιέται

Και τι που έγινε στις φλόγες βασιλιάς;

Τη θέση που του άξιζε ποτέ του δε θα πάρει

Το κάλλος του δε θα σταθεί σε θρόνο ουράνιο

να το θαυμάζει η πλάση θαμπωμένη

Στα μαύρα του φτερά στέκει τυλιγμένος

με τ' άγγιγμα της Λίλιθ μόνη παρηγοριά

να περιμένει, με την οργή του να φουντώνει, την ώρα

που το θηρίο θα αμοληθεί το κόσμο όλο να κάψει

αφού του κόσμου βασιλιάς δεν του έμελλε να γίνει

ας γίνει ο καταστροφέας του και θεριστής

αυτός που στάχτη θα τον κάνει