Θρήνος για τον Αδάμ και την Εύα

Το φίδι απεκδυμένο τα φτερά του σέρνεται στο χώμα

και ο άγγελος του φωτός χαμένος στο σκοτάδι

σε πύρινη γη να κατοικεί με τους ακόλουθούς του,

Άδειασε ο κήπος από τους κατοίκους του που στάθηκαν ανάξιοι

Μακριά τους κρατά φρουρός φρικτός στα μάτια τους

που κραδαίνοντας σπαθί φλογισμένο φυλάει πια τη πύλη

Άκου γη το κλάμα του πηλού, του από σένα προερχόμενου

που ζωή του φύσηξε ο Δημιουργός των πάντων 

δέξου νύχτα τον λυγμό αυτών που προορισμένοι για μεγαλεία

προτίμησαν στη λάσπη να κυλιστούν αφού τους ξεγέλασε

η ίδια τους η περιέργεια και η ανοησία 

Θρηνήστε άστρα του πρωταγωνιστές του δράματος που εξορίστηκαν

από τον οίκο που για αυτούς είχε από πάντα ετοιμαστεί