Ο λύκος

 

Κοίταξε τη γυάλινη σφαίρα 

και έριξε τα χαρτιά

Mαύρισε το γυαλί,

κάηκε η τράπουλα.

Η μάντισσα τρομαγμένη

το τραπέζι της αναποδογύρισε

και ένα ξόρκι άρχισε να λέει

κλαίγοντας από φόβο.

"Φύγε", μου είπε, "μακριά

μήπως και τη μοίρα ξεγελάσεις.

Το θηρίο που κρυβόταν χρόνια

κοιμισμένο, ετοιμάζει το κυνήγι

η ώρα του κοντεύει κι αλίμονο 

σε όποιον για λεία θα διαλέξει".

Ζαλισμένος βγήκα από τη σκηνή της

και έτρεξα στο δάσος, μα η ώρα είχε περάσει

Το φως της πανσελήνου ήδη με έλουζε μ' ασήμι

Και τα λόγια τότε τη μάγισσας ακούστηκαν ξανά

πριν τα καλύψει ο πεινασμένος βρυχηθμός

κόκκινος θυμάμαι να βάφεται ο κόσμος

νύχια να σκάβουνε και δόντια κοφτερά.

Όταν ξύπνησα δεν είχα ιδέα που βρισκόμουν

ούτε για σκισμένα ρούχα φόραγα

μα με φρίκη ούρλιαξα σαν είδα

ματωμένο της μάντισσας το φυλαχτό

στα χέρια μου μπλεγμένο.

*Φόρος τιμής στη ταινία The Wolf Man του 1941