I hate it when I 'm getting old
When I want to buy something
And someone tells me it is sold
I hate it and I' m getting sick
When I wear denim and leather
And people tell me to wear silk
I hate it when I have to wake up
When I'm running to be on time
Only to find out I've been stood up
I hate it when a poem I'm trying to write
When my pencils are sharp enough
But I fail to set my words and thoughts right
I will surely hate it when my time will come
And I will be dead and buried while
Strangers will be drinking vodka and rum
Όταν αρχίσω και γερνάω πώς μου τη δίνει
Κι όταν κάτι ν' αγοράσω πολύ θέλω
και μου λεν' πως άλλο κομμάτι δεν έχει μείνει
Μου τη δίνει και άλλο τόσο μου τη σπάει
Όταν φορώ το δερμάτινο και το τζιν μου
Να μου λένε πως στην περίσταση δεν πάει
Μου τη δίνει το ξυπνητήρι που θα χτυπήσει
Που τρέχω για να 'μαι στην ώρα μου
Μόνο για να δω πως μ' έχουν στήσει
Μου τη δίνει όταν ποίημα πάω να γράψω
Και τα μολύβια έτοιμα έχω από καιρό
Μα λέξεις δε βρίσκω και μου 'ρχεται να κλάψω
Και όταν θα πεθάνω πώς θα μου τη δώσει
Που θα 'μαι βαθιά θαμμένος και νεκρός
Κι από λαρύγγια ξένα ούτε βότκα ούτε ρούμι θα γλιτώσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου