Στα κρυφά

https://www.inagnps.gr/%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7/%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B7/item/602-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%AC.html

Στα κρυφά…

το αίμα δροσιά,

λίγη λευτεριά για ρουφηξιά…

στα κλεφτά…

να πίνω Εκείνον στα σωθικά

κι ο γύπας να με κυνηγά,

ένας σατανάς που ξαγρυπνά

για να μου βάλει θηλειά.

Στα σχολειά

κοινωνούσα παιδιά…

τελευταία φορά που ζω στα κλεφτά,

για μια Θρησκεία

ένα Ποτήρι

ένα Ψωμί

μια ξαστεριά..

Απ’ αύριο

στο γιόμα θα βρω γιατρειά,

χωρίς αλυσίδες κι οχτρό να κυβερνά,

ένας ο Άδης,

ένας Γιατρός,

στο μνήμα

ωσάν Πελαργός…

Σπάει την πόρτα ο Κυβερνών…

Λόγο στον Λόγο το πτώμα- απών,

σκίζεται η πέτρα των αετών,

«Ανάστα» φωνάζω

το θρύμμα βροτών…

Περνάει η ώρα,

την πύλη βαστώ,

αφήνω την βέρα

να παντρευτώ…

Ένας ο Γάμος

ο βασιλικός…

Κρυφά την πορφύρα φορώ,

Σελήνη-Ασήμια κρυφά θα γεννώ,

Μία η γέννα

Ένας πηλός…,

κρυφά μαργαρίτες τσακίζω στα δυο,

«Μ’ αγαπάς- Θ’ αγαπώ, Με μισείς-Θα κοιτώ»

μαζέψτε ετούτο τον χρησμό,

σκίσου να σε χαρώ…

Έλα κρυφά…στα τόσα…κρυφά

να ξομολογηθώ,

με λάβαρο δάφνης

θα ξελευτερωθώ…

Μία Ανάσταση

Αυτή των Νεκρών,

Δώς μου γλυκιά παρηγοριά…

αυτή των φεγγαριών…

Εμπνευσμένο από το βιβλίο του Κ.Δ.ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ «Η ΚΥΡΑ-ΝΙΤΣΑ»

Α.Μ.

9/12/2020

ΑΔΑΜΑΝΤΙΑΣ ΜΑΡΚΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ