Πολύ πριν η τηλεόραση, τα κοινωνικά μέσα και το Διαδίκτυο γίνουν οι κύριες πηγές ψυχαγωγίας, οι Ιρανοί συγκεντρώνονταν σε καφενεία ή τεϊοποτεία για να ακούσουν και να «παρακολουθήσουν» μυθικές ιστορίες σε μια μορφή δραματικής αφήγησης γνωστής ως «Ναγκάλι».
Το Naghali, μια τέχνη αφηγηματικού στιλ και ένα μείγμα αφήγησης ιστορίας με ηθοποιία και τραγούδι, είναι μια από τις παλαιότερες μορφές του παραδοσιακού περσικού θεάτρου. Παρουσιάζεται από τον «Naghal» που αφηγείται μόνος του, υποδύεται διαφορετικούς χαρακτήρες και τραγουδά μπροστά σε ένα ζωντανό κοινό. Συνήθως οι ιστορίες επιλέγονται από το Shahnameh (Βιβλίο των Βασιλέων), το οποίο είναι ένα κλασικό της επικής περσικής ποίησης που αφηγείται το μυθικό και ιστορικό παρελθόν του Ιράν.
Ιστορίες μάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό, την αγάπη, την αξιοπρέπεια και ιστορίες θρυλικών ανδρών και γυναικών ζωντανεύουν μέσω εξειδικευμένων χειρονομιών, κινήσεων και λόγου του Naghal.
Οι Naghal φορούν απλές φορεσιές, αλλά μπορεί επίσης να φορούν αρχαία κράνη ή αλυσιδωτούς θώρακες κατά τη διάρκεια παραστάσεων για να βοηθήσουν στην αναδημιουργία σκηνών μάχης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο Naghal στέκεται απέναντι σε μια ζωγραφισμένη κυλιόμενη κουρτίνα με πολλές απεικονίσεις των κύριων γεγονότων της πλοκής τα οποία ο Naghal δείχνει με ένα εργαλείο σαν μπαστούνι ενώ απαγγέλλει αυτό το συγκεκριμένο γεγονός.
Μπορεί να επιλέξει να διηγηθεί την ιστορία σε στίχους ή πεζά, χρησιμοποιώντας διαφορετικούς τόνους και αλλάζοντας τονισμούς. Η επιλογή του πού να διαλέξετε είναι ζωτικής σημασίας για να προσελκύσετε το κοινό και να διατηρήσετε την απαραίτητη αγωνία στην αφήγηση ιστοριών.
Η κυριολεκτική έννοια του Naghal στα Περσικά είναι «αυτός που μεταφέρει». Ως εκ τούτου, οι Naghal λειτουργούν όχι μόνο ως διασκεδαστές αλλά και ως φορείς του πολιτισμού και της λογοτεχνίας και παρέχουν την ευκαιρία για τη μεταφορά αυτών στο κοινό. Ως εκ τούτου, στο παρελθόν το Naghali ήταν ένα από τα μέσα για να είναι πολιτισμένος ο αναλφάβητος.
Το Naghali παλιότερα παρουσιαζόταν σε καφενεία, σκηνές νομάδων, σπίτια και ιστορικούς χώρους, όπως τα αρχαία καραβάν σεράγια. Ωστόσο, η εμφάνιση νέων μορφών ψυχαγωγίας είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του ενδιαφέροντος για την αφηγηματική παράσταση που απειλεί την επιβίωση αυτής της δραματικής τέχνης.
Αυτή η παραδοσιακή μορφή τέχνης παράστασης καταχωρήθηκε ως άυλη παγκόσμια κληρονομιά από την UNESCO το 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου