Λίμερικ

http://aggouridaki.blogspot.com/2018/10/blog-post_7.html

Λίμερικ ονομάζεται ένα είδος ποίησης, με χαρακτηριστική, σύντομη,
χιουμοριστική σύσταση μίας στροφής πέντε στίχων και ομοιοκαταληξία.
Τα ποιήματα του είδους λίμερικ διηγούνται μια σύντομη ιστορία και καταλήγουν σε ένα ανέκδοτο.
Είναι αυτά που προσεγγίζουν το σουρεαλισμό και είναι πρωτοποριακά ως προς το ύφος.
Πρόκειται για ποιήματα σατιρικά ή απλώς κωμικά, «χωρίς νόημα»,
στα οποία συνυπάρχει το λογικό με το παράλογο, το δυνατό με το αδύνατο,
το πιθανό με το απίθανο.
Φαίνεται ότι βασικό στόχο έχουν να καλλιεργήσουν τη φαντασία του παιδιού,
να του εμπνεύσουν το χιούμορ και να το καθοδηγήσουν σε φαντασιακούς αρχικά
και στη συνέχεια σε λογικούς/κριτικούς συνδυασμούς λέξεων.

Τα λίμερικ πρωτοδημοσιεύτηκαν στην Αγγλία,με ρίζες από παραδοσιακές φόρμες στα 1719.
Αναγνωρίστηκαν ως δόκιμο ποιητικό είδος το 1846, με το έργο του Εδουάρδου Ληρ
( Edward Lear): «το βιβλίο των ανοησιών» (The book of nonsense).
Το έργο αυτό πρόσφερε στην ποίηση μια ανάλαφρη, παιχνιδιάρικη διάσταση και μια πρωτόγνωρη ελευθερία.

Στην Ελλάδα, πρώτος που αποπειράθηκε να γράψει λίμερικ είναι ο Γιώργος Σεφέρης.
Μάλιστα, πήγε να αποδώσει τον όρο στα ελληνικά με τη λέξη “λόληρογημα“,
συνδυάζοντας το όνομα του Λιρ με τη λέξη “λήρος”, που σημαίνει τρελή κουβέντα, ασυνάρτητα λόγια.
Το 1975 εξέδωσε μια συλλογή από λίμερικ, με τον τίτλο “Ποιήματα με ζωγραφιές σε μικρά παιδιά“.

Για τον Σεφέρη, τα λίμερικς με το πνεύμα του παραλόγου,
του σαρκασμού, του κωμικοτραγικού που τα διακρίνει είναι μια συνειδητή αντίσταση στο ρεαλισμό,
ένα αντίβαρο στο αδιέξοδο, στη σκληρότητα και στο παράλογο της πραγματικότητας του πολέμου.