Το παραμύθι

https://mikekourouvanis.wordpress.com/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%b9/

Το παραμύθι είναι μια φανταστική λαϊκή διήγηση, ευχάριστη και ελκυστική, ιδιαίτερα στα παιδιά. Δεν αναφέρεται ποτέ σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, αλλά μεταφέρει αόριστα τον ακροατή στο παρελθόν με την τυπική εισαγωγή: «Μια φορά κι έναν καιρό…».

Τα παραμύθια αναφέρονται σ’ έναν κόσμο εξωπραγματικό και το περιεχόμενό τους είναι φανταστικό. Τ’ άψυχα ζωντανεύουν, πολλά ζώα παίρνουν ανθρώπινη μορφή και άλλα έχουν μαγικές ιδιότητες.

Δεν πρέπει όμως να μπερδεύουμε τα παραμύθια με τους μύθους. Οι μύθοι έχουν σκοπό να διδάξουν τον ακροατή, ενώ τα παραμύθια είναι καθαρά ψυχαγωγικά.

Συνήθως η αφήγηση του παραμυθιού ξεκινά με τη χαρούμενη εισαγωγή:

Κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη
δώσ’ της κλότσο να γυρίσει
παραμύθι ν΄ αρχινίσει.

Το τέλος των παραμυθιών είναι κι αυτό ευχάριστο. Οι ήρωες ανταμείβονται για τους κόπους τους και τις ταλαιπωρίες τους. «Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», ή «ζούσαν και βασίλευαν και τον κόσμο φίλευαν».

Όταν οι παραμυθάδες ήθελαν να συντομεύσουν το παραμύθι τους, είτε γιατί κουράστηκαν, είτε γιατί νύσταξαν τα παιδιά, χρησιμοποιούσαν την έκφραση « και για να μην τα πολυλογούμε…», και συνέχιζαν παρακάτω.

Τα παραμύθια έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα. Οι άνθρωποι τότε έλεγαν διάφορες ιστορίες για ευχάριστα ή τρομακτικά πράγματα, προσπαθώντας να διασκεδάσουν και τους εαυτούς τους αλλά και τους άλλους. Λέγεται ότι το παραμύθι καλλιεργήθηκε περισσότερο στις Ινδίες. Μα και άλλοι λαοί, οι Έλληνες, οι Κινέζοι, οι Αιγύπτιοι, οι Σλάβοι, έχουν μεγάλη παράδοση στα παραμύθια