[Μόνο κοίτα]

Αναποδογύρισα
το μέσα έξω
Με κρέμασα ανάποδα
με μανταλάκια στον ήλιο
Όπως κάνω χρόνια με την ψυχή,
τις νύχτες, σαν νυχτερίδα
Πίσω από τα γυαλιά
ζορίζετε τα μάτια
να καθρεφτίσουν
το «τίποτα» καθώς γίνεται «κάτι»
Όλα ορατά στο φως
Κανείς Θεός με σάρκα και οστά
Ώσπου να σταφιδιάσω
και να εξαϋλωθώ
Μόνο κοίτα
Βαστούν τα μανταλάκια, .
αν δεν αγγίζεις,
τα κρίματα όλων

by SearchingTheMeaningOfLife

https://searchingthemeaningoflife.wordpress.com/2019/09/11/look-only/