Όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά όταν κοιμούνται.
τότε δεν υπάρχει πόλεμος μέσα τους.
Ανοίγουν τα χέρια τους και αναπνέουν
με τον ήσυχο ρυθμό που τους έδωσε ο Ουρανός.
Σουφρώνουν τα χείλη τους σαν μικρά παιδιά
και μισοανοίγουν τα χέρια τους,
στρατιώτες και πολιτικοί, υπηρέτες και αφέντες.
Τα αστέρια στέκονται φρουροί
και μια ομίχλη καλύπτει τον ουρανό,
λίγες ώρες όταν κανείς δεν θα βλάψει κανένα.
Αν μόνο μπορούσαμε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο, τότε
όταν οι καρδιές μας είναι μισάνοικτα λουλούδια.
Λόγια σαν χρυσές μέλισσες
θα παρασύρονταν μέσα.
- Θεέ μου, μάθε μου τη γλώσσα του ύπνου.
Rolf Jacobsen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου