Θερινό Ἠλιοστάσι, H΄

agiazoni.gr

Σεφέρης Γιῶργος


T' ἄσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης

ἐπιστρέφει μόνο ἐκεῖνο πού ἤσουν.



T' ἄσπρο χαρτί μιλᾶ μέ τή φωνή σου,

τή δική σου φωνή

ὄχι ἐκείνη πού σ' ἀρέσει·

μουσική σου εἶναι ἡ ζωή

αὐτή πού σπατάλησες.

Μπορεῖ νά τήν ξανακερδίσεις ἄν τό θέλεις

ἄν καρφωθεῖς σέ τοῦτο τ' ἀδιάφορο πράγμα

ποὺ σέ ρίχνει πίσω

ἐκεῖ πού ξεκίνησες.



Ταξίδεψες, εἶδες πολλά φεγγάρια πολλούς ἥλιους

ἄγγιξες νεκρούς καί ζωντανούς

ἔνιωσες τόν πόνο τοῦ παλικαριοῦ

καί τό βογκητό τῆς γυναίκας

τήν πίκρα τοῦ ἄγουρου παιδιοῦ -

ὅ,τι ἔνιωσες σωριάζεται ἀνυπόστατο

ἄν δέν ἐμπιστευτεῖς τοῦτο τό κενό.

Ἴσως νά βρεῖς ἐκεῖ ὅ,τι νόμισες χαμένο·

τή βλάστηση τῆς νιότης, τό δίκαιο καταποντισμό τῆς ἡλικίας.



Ζωή σου εἶναι ὅ,τι ἔδωσες

τοῦτο τό κενό εἶναι ὅ,τι ἔδωσες

τό ἄσπρο χαρτί.