Είμαι το πουλί που φτερουγίζει στο παράθυρό σου το πρωί,
και πιο στενός σου φίλος , που ποτέ δεν θα γνωρίσιες,
άνθη που φωτίζουν για τους τυφλούς.
Είμαι ο παγετός που λάμπει πάνω από το δάσος, τόσο χλωμός,
και βαριές φωνές από τον πύργο του καθεδρικού.
Η σκέψη που ξαφνικά σου έρχεται στη μέση της ημέρας
και σε κάνει να νιώθεις τόσο φανταστικά χαρούμενος.
Είμαι αυτός που αγαπάς εδώ και πολλά χρόνια.
Περπατάω δίπλα σου όλη την ημέρα και με προσήλωση σε κοιτώ
και βάζω το στόμα μου στην καρδιά σου
αν και δεν το καταλαβαίνεις.
Είμαι τρίτο χέρι σου, η δεύτερή σου
σκιά, η λευκή,
που δεν μπορείς να δεχτείς,
και που δεν μπορεί ποτέ να σε ξεχάσει.
Rolf Jacobsen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου