I'm eating loaded guns
spitting their bullets
When I dream, I dream of hell
and Satan trembles
I never pray,
I only prey on prayers
Drinking whiskey, pissing fires
eating steaks, with the bones
I have Medusa's eyes
rocks I petrify
If you are not already dead
I will leave you now,
it's time for bed
I walked through
the sunflowers field.
I picked one and held it
in my hands.
I seperated
the flower from the sun
and let it burn
in the sunfire.
Smoke rose and
said :
"I shall reach the sky above
but you shall remain down
with ashes in your
hands".
Περπάτησα στο χωράφι
με του ηλίανθους.
Διάλεξα έναν και τον κράτησα
στα χέρια μου.
Ξεχώρισα
τον ανθό από τον ήλιο
και τον άφησα να καεί
στη ηλιοφωτιά.
Καπνός σηκώθηκε
και είπε:
"Εγώ θα φτάσω ψηλά στον ουρανό
μα εσύ θα μείνεις χαμηλά
μόνο με τις στάχτες
στα χέρια σου"
Στάθηκα μπροστά στο πιάνο. Αυτό για μια ακόμα φορά παρέμεινε σιωπηλό. Είχε χρόνια να ακουστεί ήχος από τα πλήκτρα του. Πόσα να ήταν άραγε; Περισσότερα από δέκα σίγουρα. Το κοίταξα κατά πρόσωπο. Έμεινε απαθές όπως τόσες και τόσες φορές πριν. Μου αρνήθηκε και τη παραμικρή μελωδία. Παρέμεινε πιστό στη σιωπή του. Ξέρω πως εσύ είχες δώσει την εντολή να μείνει σιωπηλό. Σαν κατάρα μάγισσας απλωνόταν μέσα στην αίθουσα η απουσία της μουσικής. Περπάτησα γύρω του. Το περιεργάστηκα. Είχε παραμείνει ίδιο όπως τη τελευταία φορά που το άγγιξες. Τη τελευταία φορά που ακούστηκε. Δε μπορώ πια να θυμηθώ το κομμάτι. Σοπέν ίσως; Ποιος ξέρει. Ποτέ δε μου άρεσε αυτή η μουσική έτσι κι αλλιώς. Δε στο είπα ποτέ αλλά δε χρειαζόταν κιόλας. Το ήξερες. Πάντα το ήξερες.
Κάθισα στο σκαμπό. Προσπάθησα να αγγίξω τα πλήκτρα. Απέφυγαν τα δάχτυλά μου με γρήγορες, ελαφριές κινήσεις. Ήταν σαν τις δικές σου κινήσεις. Αέρινες, γλυκές, επίπονες. Προσπάθησα άλλη μια φορά να τα αγγίξω. Αποτραβήχτηκαν και γρύλισαν άγρια. Νομίζω πως τρόμαξα λίγο. Ίσως να θύμωσα κιόλας. Ίδρωσα λίγο. Μα ποιο νομίζει πως είναι αυτό το πιάνο τελικά; Ένα καταραμένο τραπέζι με πλήκτρα και χορδές είναι. Πώς μπορεί να μου φέρεται έτσι; Άλλωστε εγώ το κράτησα τόσα χρόνια εδώ ενώ εσύ δεν είσαι παρά μια σκιά εδώ μέσα. Μια κακή ανάμνηση που θα έπρεπε να είχε σβηστεί.
Σηκώθηκα απότομα και του ούρλιαξα! Θυμάσαι πώς γινόμουν όταν το έκανα αυτό; Οι άλλοι με θεωρούσαν τρομακτικό, εσύ όμως γελούσες. Έλεγες πως διασκέδαζες με το θυμό μου. Πως ήταν παιδικός. Όσο κι αν σου λέγαν να προσέχεις, εσύ δεν άκουγες κουβέντα. Τον ξέρω καλά, έλεγες. Είναι μια βασανισμένη ψυχή.
Καταραμένο πιάνο! Συνεχίζει να με αψηφά! Συνεχίζει να σε γυρεύει. Του ρίχνω μια κλωτσιά. Χα! Τώρα δεν έχεις πια το υφάκι σου, ε; Σου κόπηκε καταραμένο! Τώρα βλέπεις με ποιον έχεις να κάνεις πραγματικά! Τι; Ζητάς συγνώμη; Δε τη γυρεύεις πια; Και νομίζεις πως αυτό είναι αρκετό; Πως μπορεί να σε σώσει;
Πήγα στο ντουλάπι. Το άνοιξα. Πήρα το τσεκούρι που είχα αποθηκευμένο μέσα. Πλησίασα ξανά το πιάνο. Το χτύπησα. Στο πρώτο χτύπημα ακούστηκε το κλάμα του. Επιτέλους το αναθεματισμένο έβγαλε έναν ήχο. Του κατάφερα απανωτά χτυπήματα. Γέμισε το πάτωμα με χορδές, ξύλα και θρυμματισμένα κομμάτια ξύλου. Τα μάζεψα όλα. Τα έβαλα σε σακούλες. Άνοιξα τη παλιά καταπακτή και τα έριξα μέσα. Τώρα θα είστε μαζί. Το ακούω να μυξοκλαίει. Ίδιο κλάμα με το δικό σου. Είχα πάνω από δέκα χρόνια να το ακούσω. Πόσο γνώριμη μελωδία...
Ανοίγει η πόρτα. Ένας γεροδεμένος τύπος μπαίνει μέσα. Με πλησιάζει και μου χαμογελά. Μου δίνει ένα ποτήρι νερό και τρία χάπια. Τα καταπίνω. Φεύγει αφού με χαιρετά ευγενικά. Του ανταποδίδω. Κρίμα που δε μπορώ να κουνήσω τα χέρια μου έτσι δεμένο που με έχουν. Το φως κλείνει και το δωμάτιο βυθίζεται στο σκοτάδι. Τα χάπια επιδρούν. Ώρα για ύπνο. Καληνύχτα...
A flower jumped off my hand
the most colorful locust
Ένα λουλούδι πήδηξε απ'τα χέρια μου
η πιο πολύχρωμη ακρίδα
A samurai jumped
with a strike he cut a rock
he wielded his sword
and made a loud croak
for he was not a man
he was a green frog
Ένας σαμουράι πήδηξε
κόπηκαν απ'το ξίφος του οι βράχοι
το κράτησε στα χέρια του σφιχτά
τέτοιο κόασμα ποτέ δε μου έχει λάχει
δεν πρόκειται για κάποιον άντρα
μα για ένα πράσινο βατράχι
The light of the moon
may be pale
but it can make
the wolf howl and the owl call
you may speak softly
but you make me smile
Το φως του φεγγαριού
αν και χλωμό
μπορεί να κάνει
το λύκο να ουρλιάξει και τη κουκουβάγια να φωνάξει
μπορεί να μιλάς απαλά
μα μου φέρνεις χαμόγελο στα χείλη
In the night
a knock on the door
I went to see
no sound of knocking
no sign of hand
no trace of the door
Μέσα στην νύχτα
χτύπησε η πόρτα
Πήγα να δω,
ούτε ήχος χτυπήματος
ούτε κάποιο χέρι
ούτε ίχνος της πόρτας
Καθώς γέλασε
τα κύματα ησύχασαν·
Καλοκαιράκι!
The waves seize
at her laughter's sound;
July sea
I held my memories in my hands
until they turned into a dove
then I let them fly
it's painful to remember my mistakes
since I can't fix them
or erase them
Κράτησα στα χέρια μου τις αναμνήσεις
μέχρι που μεταμορφώθηκαν σε περιστέρι
και τις άφησα να πετάξουν
οδυνηρή η μνήμη των λαθών μου
αφού να τα διορθώσω δε μπορώ
ούτε και να τα σβήσω
I see an ugly dog
myself reflecting in the mirror
Βλέπω έναν άσχημο σκύλο
στον καθρέφτη να αντανακλά
The snake crawled
upon the tree
the fruit fell down
in my hands
I took a bite, I tasted it
the birth of a new world
Το φίδι σύρθηκε
πάνω στο δέντρο
ο καρπός έπεσε
στα χέρια μου
δάγκωσα, γεύτηκα
και γεννήθηκε ένας νέος κόσμος
The emerald sword seeks a hand
to hold it
the maker of kings waits for a knight
to draw it
the slayer of tyrants lies on the tomb
unleash it
it's the sword the bards sang about
wield it
its green metal yearns to turn red with blood
so paint it
crafted in the fire of the mountains of dwarves
embrace it
enhanced by the spells of the king of elves
praise it
many heroes were its carriers
can you feel it?
trademark of the protectors of the realms
touch it
The emerald sword, the green slayer, the dragon's eye
take it young warrior and bring justice
but forget not, the songs hide the truth sometimes
this sword is alive and brought demise
to those who have held it
The harbinger of death
on his black horse he rides
a living plague on earth
heads roll as his axe slides
A savage lightning, a thunder
roaming the scorched land
the lives of his enemies plunders
he is chaos' red right hand
Offspring of the fallen's blood
the hound dog of Hel
he is the punishment, the flood
the final chime of the bell
Death Dealer, the reaper of the battlefield
feasting on warriors' broken bodies
no enemy can resist, no weapon or shield
son of Tyr, brother of Mars, spawn of Ares
I roam the woods, I starve, I kill
you can see me as a wolf, an owl
a bear or eel
I hunt in the dark of the night
in shadows I dwell
waiting to take a bite
The metamorphosis' chant
leads me to my prey
and I 'm on a rant
You call me skin-walker
I'm a trickster, a predator,
a nocturne lethal joker
I walk on four legs, I swim and I fly
do not flee, don't you run
it's a dead-end so you should comply
Desolate is the temple
the sacrificial blood has dried
no more gods to tremble
we all have died
Ερημωμένος ο ναός μας έχει μείνει
το αίμα της θυσίας στέγνωσε
δεν μας τρομάζει των θεών η μήνη
ο καιρός μας πέρασε
The street lamps shed
their pale light
on the empty benches
Clouds grow darker
as the sea takes over the land
Triton on the rise
Τα φωτιστικά του δρόμου ρίχνουν
το χλωμό τους φως
στα άδεια παγκάκια
Τα σύννεφα πυκνώνουν σκοτεινά
καθώς η θάλασσα καταλαμβάνει τη στεριά
Ο Τρίτων αναδύεται
Ο ονειροδύτης βούτηξε στη λιμνοθάλασσα των ονείρων. Ήξερε πως αυτή τη φορά έπρεπε να καταδυθεί βαθιά για να βρει το ρεύμα που θα τον οδηγήσει στα όνειρα της αγαπημένης του. Μόνο εκεί μπορούσε να τη συναντήσει πια. Ήταν πολύ παράτολμο επιχείρημα. Τα νερά των ονείρων σε τόσο μεγάλο βάθος είναι πολύ σκοτεινά και εύκολα μπορείς να χάσεις το δρόμο σου και να βρεθείς εγκλωβισμένος στα όνειρα του τρελού Άραβα ποιητή, κάτι που έτρεμαν όλοι οι ονειροδύτες. Εκεί είχαν χαθεί πολλοί της συντεχνίας. Προκειμένου όμως να δει άλλη μια φορά την αγαπημένη του μετά από τόσο καιρό αποφάσισε να πάρει το ρίσκο. "Έχουν περάσει πολλά χρόνια", του είπε ένας από τους γεροντότερους, "δε θα αναγνωρίσεις τα όνειρά της ανόητε".
Δεν ήταν ανόητος. Ήταν ερωτευμένος. Και έτσι επέλεξε να αγνοήσει τη συμβουλή. Έκατσε δίπλα από τη λίμνη και περίμενε να ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση. Οι ονειροδύτες πριν βουτήξουν στη λιμνοθάλασσα των ονείρων περνούν από μία μεταμόρφωση που τους βοηθά να κολυμπούν και να αναπνέουν στα σκοτεινά ονειρονερά. Το σώμα τους καλύπτεται με πτερύγια και βράγχια. Ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών αναπτύσσονται μεμβράνες. Γίνονται σαν ανθρωπόμορφα αμφίβια. Η διαδικασία είναι αρκετά χρονοβόρα και πολύ επίπονη. Το τίμημα για να κολυμπάς στα όνειρα των άλλων ανθρώπων.
Όταν η μεταμόρφωση ολοκληρώθηκε κοντοστάθηκε στην όχθη της λιμνοθάλασσας και κοίταξε τα σκουροπράσινα νερά με τις χρυσές και ασημένιες αναλαμπές. Μία φλέβα στο μέτωπό του άρχισε να χτυπάει για λίγα δευτερόλεπτα φανερώνοντας την αγωνία και τη προσμονή του. Μετά από μια σύντομη προσευχή, την προσευχή των ονειροδυτών πριν βουτήξουν στα όνειρα, έπεσε στα νερά. Κολύμπησε τόσο βαθιά όσο ποτέ ξανά. Γνώριζε πως σε τέτοια βάθη χάθηκαν πολλοί αδελφοί και αδελφές του και γίναν κιτρινομώβ ψάρια που κολυμπούν για πάντα χωρίς να μπορούν να σταματήσουν ή να γυρίσουν πίσω.
Κολύμπησε αρκετή ώρα. Τόση που ένιωσε πως τα πόδια του ενώνονταν το ένα με το άλλο σχηματίζοντας ουρά ψαριού και το μυαλό του δυσκολευόταν όλο και περισσότερο να συγκεντρωθεί στο σκοπό του. Κατάφερε με κόπο να συνέλθει και βάζοντας όση δύναμη του είχε απομείνει, κατάφερε να βρει το ρεύμα που θα τον οδηγούσε ξανά στα όνειρα της αγαπημένης του.
Ακολούθησε το ρεύμα μέσα από μια υποθαλάσσια σήραγγα ώσπου βγήκε στην όχθη μιας τεράστιας λίμνης με ταραγμένα νερά. Ήταν τόσο εξαντλημένος που πέρασε αρκετή ώρα ώστε να προσέξει τι γινόταν γύρω του. Όταν είδε που είχε βγει κατάλαβε πως αυτό σίγουρα δεν ήταν το όνειρο της αγαπημένης του.
Μέσα από τα ταραγμένα νερά της λίμνης βγήκε ένας πανάρχαιος θαλάσσιος θεός κραδαίνοντας ένα τσεκούρι. Μια τερατώδης ένωση θαλασσινού πλάσματος και γιγάντιου ανθρώπου, φρικτό στην όψη, τόσο φρικτό που παρέλυε τη σκέψη. Με μια κίνηση έκοψε ένα κομμάτι του φεγγαριού από τον ουρανό και το καταβρόχθισε. Στο ναό δίπλα από τη λίμνη ιερείς και ιέρειες έψελναν τους ψαλμούς τους μα τα λόγια που έβγαιναν μεταμορφώνονταν σε ψάρια και έπεφταν νεκρά στη ξηρά. Οι άγνωστοι φθόγγοι ενώθηκαν σε ένα ξέφρενο τερατώδη χορό και οι πύλες του ιερού άνοιξαν και βγήκε η αρχιέρεια σημαίνοντας την ώρα της θυσίας.
Όταν ο φρικώδης θεός απαίτησε τη θυσία του, η πρωθιέρεια γύρισε στον ονειροδύτη, ο οποίος ακόμα ήταν εξαντλημένος και ζαλισμένος από τη φρίκη, τον έδειξε και έδωσε μια διαταγή σε ακατάληπτη γλώσσα στους ιερείς και τις ιέρειες που συμμετείχαν στην τρομερή λειτουργία. Δε χρειάστηκε να γνωρίζει τη γλώσσα για να καταλάβει τι σήμαινε αυτή η διαταγή. Δεν έκανε ούτε βήμα για να ξεφύγει. Ίσως παρέλυσε από τον τρόμο, ίσως δεν τον άφησε η εξάντληση να κάνει κάποια προσπάθεια ή ίσως να ήταν το γεγονός πως κατάλαβε πως δεν είχε κάνει λάθος στο ρεύμα που ακολούθησε. Στο πρόσωπο της πρωθιέρειας γνώρισε το πρόσωπο της αγαπημένης του.
Εκείνη τη νύχτα τα νερά των ονείρων ταράχτηκαν και οι ονειροδύτες έχασαν ακόμα έναν αδελφό, τον οποίο και θρήνησαν τραγουδώντας μοιρολόγια σε όλο τον ονειρόκοσμο.
* Τρελός Άραβας ποιητής: Ο Αμπντούλ Αλχάζρεντ, συγγραφέας του Νεκρονομικόν. Πρόκειται για φανταστικό πρόσωπο, επινόηση του μεγάλου συγγραφέα τρόμο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ
Inside the mirror,
through the rabbit hole
Alice reached the Nightmare land
Where obscure creatures dwell
and the Queen is dead
The Mad Hatter hanged himself
and the White Rabbit has no head
The caterpillar smokes hashish
Dodo is served on a dish
The Cheshire cats grins
Gryphon has cut his wings
But when the March Hare calls
blood in the veins runs cold
the worst killer of them all
grabs his victims with his claws
In this Wonderland of fright
there is rhythm and sometimes rhyme
but one thing is for sure
it 's for your death that the bells now chime
Μέσα στον καθρέφτη,
μέσα από την τρύπα του κουνελιού
Η Αλίκη έφτασε στη χώρα του Εφιάλτη
Εκεί που κατοικούν σκοτεινά πλάσματα
και η βασίλισσα είναι νεκρή
Ο Τρελός Καπελάς κρεμάστηκε
και το Λευκό Κουνέλι δεν έχει κεφάλι
Η κάμπια καπνίζει χασίς
Το Ντόντο σερβίρεται σε πιάτο
Η γάτα Τσεσάιρ χαμογελούν
Ο Γρύπας έκοψε τα φτερά του
Όταν όμως καλεί ο Λαγός του Μάρτη
το αίμα στις φλέβες παγώνει
ο χειρότερος δολοφόνος
αρπάζει τα θύματά του με τα νύχια του
Σε αυτή τη χώρα των θαυμάτων του τρόμου
υπάρχει ρυθμός και μερικές φορές ομοιοκαταληξία
αλλά ένα είναι σίγουρο
είναι για τον θάνατό σου που χτυπούν οι καμπάνες τώρα
In a shattered sky
does it really matter
if the sun hides
behind the clouds
or if the rain
shall eventually drop?
Σε έναν κατακερματισμένο ουρανό
έχει πραγματικά σημασία
αν ο ήλιος κρύβεται
πίσω από τα σύννεφα
ή αν η βροχή
θα πέσει τελικά;
A green bird flew
out of my wallet
I tried to catch it
but my feet were moist
So I took a dollar
and arranged it
to look like a finch
Paper doesn't chirp
Ένα πράσινο πουλάκι πέταξε
από το πορτοφόλι μου
Έτσι πήρα ένα δολάριο
και το έκανα να μοιάζει με σπίνο
Το χαρτί δεν τιτιβίζει
Golden sunset
sapphire trees
and ruby lake waters
Picturesque landscape
with a twist of death
Χρυσό ηλιοβασίλεμα
ζαφειρένια δέντρα
και ρουμπινένια νερά της λίμνης
Γραφικό τοπίο
με μια θανατερή πινελιά
There's venom in
the spider's bite
Silk in the thread
of a fading life
Light in the call
of death
A diamond in
the day we met
Φαρμάκι υπάρχει
στο τσίμπημα της αράχνης
Μετάξι στο νήμα της
ζωής που σβήνει
Φως στου θανάτου
τη φωνή
Διαμάντι στην ανάμνηση
της ημέρας που βρεθήκαμε μαζί
Six wings
millions of eyes
I fly through cosmos
I see the Unseen
Fire I breath,
with my sword I guard
the entrance and the bridge
to Heavens
The silk slips
through the fingers
two hands draw their swords
As the silky ribbon falls
to the ground
the duel is over
Shades of an empire
The sun sets beneath
the ruins,
sparks a fire of memories
Atlantis sank below the waters
of the oceans
Neptune's trident lies in the deep
The ruins of a palace left
to remind us
the kings and queens who
once ruled the world
a royal court to show us
where the marine rulers' graves stand
waiting to rise again
Into the swamps
an amphibian man
people saw him crawling
but he could walk on his two legs too
In the water he was like home
swimming and grabbing fish
and birds and other mammals
with his sharp teeth
Someone said his skin has turned
grey and thick and so bloody cold
his eyes yellow, serpentine
and he could breath
beneath the surface of water
They accused him of eating a child
after capturing the poor little kid
while fishing
They hunt him and they shoot at him
somebody said he got him but
no evidence were to be found
He was never seen again
but some nights in the swamps
many heard a song
by a voice human almost
the voice of the alligator man
who was found and raised by the caimans
and rulled the swampy waters
until people hunt him for no reason
-the boy was killed by his stepdad.
Have a nice journey migrant birds
the setting sun said with a smile,
the birds sang a travelling song
as the sea waved them goodbye
and the sun kissed the sea
mixing red and blue into a purple illusion
Καλό ταξίδι μεταναστευτικά πουλιά
είπε με χαμόγελο ο δύοντας ήλιος,
τα τραγούδησαν ένα ταξιδιάρικο σκοπό
ενώ η θάλασσα τ' αποχαιρέτησε μ'ένα της νεύμα
και ο ήλιος τη θάλασσα φίλησε
ανακατεύοντας κόκκινο και μπλε σε μια παραίσθηση μωβ
As she sleeps her dreams unfold
filling the room with colorful fog
above her bed Morpheus flies
spreading the sands of Somnus
in a corner Mors sits silent and still
for his realm lies next to his brother's
Καθώς κοιμάται ξετυλίγονται τα όνειρά της
γεμίζοντας το δωμάτιο με πολύχρωμη ομίχλη
πάνω απ' το κρεβάτι της ίπταται ο Μορφέας
σκορπίζοντας του Ύπνου την άμμο
σε μια γωνιά ο Θάνατος κάθεται ακίνητος, σιωπηλός
γιατί έχει το βασίλειό του δίπλα στου αδερφού του
Riding the waves of the sea
a female in a killing spree
crossbones flag waves on the mast
sailors know they have to leave fast
the queen of the ocean, mistress of the islands
cold beer and a bloody sword on her delicate hands
a she-wolf of salty waters, danger and beauty
ready for a fight, to cruise for some booty
dark is her skin, brown her hair and eyes
a fire burns in her veins mixed with blood like ice
from Port Royal to Tortuga Bay
shores and islands are her prey
she is the princess of death on a ship
she slides on waters, she comes to reap
we are her crew, follow her to the end
we fight for her until all of us are dead
she is a worthy bride of Jolly Roger
no man shall ever conquer her
The dark waters of Acheron wait
for the boat of Charon to cross them
bringing the poor people to Hades
I hear the three heads of Cerberus howling
surprisingly I'm not scared but relaxed
is this the place I can call "home"?
Τα σκοτεινά νερά του Αχέροντα περιμένουν
να τα διασχίσει του Χάροντα η βάρκα
φέρνοντας στον Άδη του καημένους ανθρώπους
Ακούω τα τρία κεφάλια του Κέρβερου να ουρλιάζουν
παραδόξως δεν φοβάμαι αλλά χαλαρώνω
είναι αυτό το μέρος που μπορώ να ονομάσω "σπίτι";
Narrator and Producer Marlene Pardo Pellicer
Podcast of classic horror, mystery, adventure and ghost stories.
Author - August Derleth
From the pages of Nightshade Diary come the haunting and hair-raising tales of ghosts, murder and mayhem. Who's hiding in the closet? What's under the bed? You'll be asking yourself these questions after you listen to these creepalicious tales that'll have you leaving the lights on when you go to sleep.